بررسی سطح سرمی عوامل بیوشیمیایی متابولیسم آهن و نسبت تری‌گلیسرید به کلسترول hdl در بیماری شریان کرونری

مقدمه: افزایش میزان مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی- عروقی (cardio vascular disease یا cvd) به یک معضل اصلی سلامت عمومی تبدیل شده است، به گونه‌ای که هر سال میلیاردها دلار صرف درمان این گونه بیماری‌ها می‌شود. شواهد اپیدمیولوژیکی بسیاری وجود دارند که نشان می‌دهد آهن عامل مهمی در پیشرفت آتروسکلروز است. با این وجود مکانیسم تحریک آتروژنز توسط آهن هنوز مبهم می‌باشد؛ ولی اعتقاد بر این است که ممکن است نقش کاتالیتیک آهن در پراکسیداسیون لیپید عامل مهمی در تشکیل ضایعه آتروسکلروز باشد.روش‌ها: سطح سرمی فریتین، ترانسفرین و نسبت تری‌گلیسرید به لیپوپروتئین با وزن سنگین (tg/hdl-c)، در 140 بیمار مذکر با سن بیشتر یا مساوی 45 سال که جهت انجام آنژیوگرافی مراجعه نموده بودند، اندازه‌گیری شد. افراد بر اساس نتیجه‌ی آنژیوگرافی خود به دوگروه مورد (با گرفتگی بیشتر و مساوی 75 درصد در حداقل یکی از عروق کرونر) و شاهد (با گرفتگی کمتر از 75 درصد) تقسیم شدند.یافته‌ها: میانگین غلظت ذخایر آهن در گروه مورد نسبت به گروه شاهد، بالاتر بود. فریتین گروه مورد و شاهد به نرتیب 99 ± 129.8 و 75 ± 107.7 نانوگرم در میلی‌لیتر و ترانسفرین در دو گروه به ترتیب 53.9 ± 288.8 در مقابل 58.9 ± 285 میکروگرم در دسی‌لیتر بود. هر چند تفاوت این دو شاخص از نظر آماری معنی‌دار نبود امّا با تعدیل مشخصات زمینه‌ای این تفاوت در مورد فریتین معنی‌دار گردید (0.05 > p). پس از طبقه‌بندی میزان فریتین در سه quintile (126 q1 ≤، 233 ≥ q2 > 126،233 < q3) و کنترل اثر مخدوش کننده‌ها، رابطه‌ی فریتین با تعداد عروق درگیر معنی‌دار نبود. همچنین نسبت tg/hdl-cدر گروه مورد بالاتر بود امّا اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود، (0.05 < p).نتیجه‌گیری: یافته‌های ما نشان داد که فریتین، هموگلوبین و tg/hdl-c می‌توانند شاخص‌های تشخیصی مهمی در میزان پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونری باشند، امّا از مقدار فریتین نمی‌توان به عنوان یک شاخص پیش‌آگهی در تعیین تعداد عروق درگیر استفاده نمود.

Biochemical Parameters of Iron Metabolism and TG/HDLC Ratio in Patients with Coronary Artery Disease

<p class=abstract><strong>Background:</strong><em> </em>Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is the most prevalent knee disorder. In fact, one in every four knee patients suffers from this syndrom. The purpose of the present study was to compare the effects of kinesiotape and strength training on knee pain and quadriceps strength in people with patellofemoral pain syndrome.</p><p class=abstract><strong>Methods: </strong>Thirty one male patients with patellofemoral pain syndrome, with a mean age of 25 ± 1 year, a mean height of 173.6 ± 6.15 cm, and a mean weight of 71.25 ± 7.1 kg, were randomly assigned into three groups of kinesiotape, exercise, and combined kinesiotapeexercise. All groups underwent six weeks of intervention. Pre and posttests were administered. A visual analogue scale and the Biodex isokinetic dynamometer were used to measure pain and strength of the knee muscles, respectively. Repeated measures analysis of variance (ANOVA) was used to analyze the data. The significance level was considered as α = 0.05.</p><p class=abstract><strong>Findings: </strong>After six weeks of intervention, significant pain reductions were observed in the kinesiotape, and combined kinesiotapeexercise groups (P ˂ 0.05). However, mean of maximum quadriceps muscle torque improved significantly only in the combined kinesiotapeexercise group (P ˂ 0.05). <em></em></p><p class=abstract><strong>Conclusion:</strong> The results of the present study showed that taping significantly reduced pain. It could be concluded that using kinesiotape increased the contact surface between patella and intercondylar groove and decreased pressure which in turn improved pain.</p>