بررسی سطح سرمی اسید اوریک خون در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی‌

مقدمه: پاره‌ای از تحقیقات اخیر ارتباط معنی‌داری را بین کاهش بروز استروک و سطح بالای اسید اوریک خون گزارش نموده‌اند. به عبارت دیگر، افزایش سطح اسید اوریک خون منجر به پایین آمدن ریسک ابتلا به استروک می‌گردد. همچنین در دوره‌ی بعد از سکته‌ی مغزی نیز بین افزایش اسید اوریک و پیامدهای بعد از آن نیز ارتباطاتی مشاهد گردیده است. در برخی مطالعات نیز نتایج ضد و نقیضی از ارتباط بین اسید اوریک خون و پیامدهای استروک گزارش گردیده است. تاثیرات متقابل اوریکوزوری با بلوکرهایی نظیر لوزارتان باعث تاثیر بهتر آن‌ها در مقایسه با آتنولول در کاهش خطر استروک می‌گردد. همچنین گزانتین اکسیداز ممکن است به علت چنین تعاملی منجر به نتیجه‌ی مطلوب‌تری در این بیماران گردد آلوپورینول مهم‌ترین مهار‌کننده‌ی گزانتین اکسیداز می‌باشد که باعث کاهش این آنزیم در تغیرات عروقی به واسطه‌ی استرس می‌گردد. در شرایط invitro بهبود عملکرد اندوتلیال در بیماری‌های قلبی-عروقی به عملکرد مولکول‌های ایجادکننده‌ی التهاب و مربوط می‌گردد. تاثیر آلوپورینول در بعد از استروک هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین با توجه با تاثیرات متناقضی که از اسید اوریک در مطالعات مختلف گزارش گردیده است و شیوع بالای اسید اوریسمی در جامعه‌ی ما انجام این مطالعه لازم و ضروری بود.روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر یک مطالعه‌ی مورد-شاهدی بود که طی آن یک گروه بیمار مبتلا به سکته‌ی مغزی‌ و یک گروه غیر مبتلا به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند و سطح اسید اوریک هر دو گروه تعیین و با هم مقایسه گردید. اطلاعات مربوط به طرح، از طریق اندازه‌گیری سطح اسید اوریک خون بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی‌ و بیماران بستری در سایر بخش‌های بیمارستان که شرایط ورود به مطالعه را داشتند تعیین گردید. در نهایت داده‌های آماری با نرم‌افزار spss مورد آنالیز قرار گرفت.یافته‌ها: طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه میانگین سطح اسید اوریک خون در گروه بیماران 2.68 ± 4.8 و در گروه شاهد 2.9 ± 6.44 بود و طبق آزمون student-t سطح اوریک اسید خون در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی‌ به طور معنی‌داری پایین‌تر بود (0.001 = (p.نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط معنی‌داری که بین سطح اسید اوریک خون و استرک به دست آمد، انجام اقدامات پیشگیری از بروز سکته‌ی مغزی‌ در بیمارنی که سطح اسید اوریک پایین دارند و از نظر سایر عوامل خطر نیز به عنوان گروه در معرض خطر محسوب می‌گردند لازم و ضروری بنظر می‌رسد.

Reviewing Blood Serum Uric Acid in Patients with Stroke

<p class=abstract><strong>Background:</strong><em> </em>Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is the most prevalent knee disorder. In fact, one in every four knee patients suffers from this syndrom. The purpose of the present study was to compare the effects of kinesiotape and strength training on knee pain and quadriceps strength in people with patellofemoral pain syndrome.</p><p class=abstract><strong>Methods: </strong>Thirty one male patients with patellofemoral pain syndrome, with a mean age of 25 ± 1 year, a mean height of 173.6 ± 6.15 cm, and a mean weight of 71.25 ± 7.1 kg, were randomly assigned into three groups of kinesiotape, exercise, and combined kinesiotapeexercise. All groups underwent six weeks of intervention. Pre and posttests were administered. A visual analogue scale and the Biodex isokinetic dynamometer were used to measure pain and strength of the knee muscles, respectively. Repeated measures analysis of variance (ANOVA) was used to analyze the data. The significance level was considered as α = 0.05.</p><p class=abstract><strong>Findings: </strong>After six weeks of intervention, significant pain reductions were observed in the kinesiotape, and combined kinesiotapeexercise groups (P ˂ 0.05). However, mean of maximum quadriceps muscle torque improved significantly only in the combined kinesiotapeexercise group (P ˂ 0.05). <em></em></p><p class=abstract><strong>Conclusion:</strong> The results of the present study showed that taping significantly reduced pain. It could be concluded that using kinesiotape increased the contact surface between patella and intercondylar groove and decreased pressure which in turn improved pain.</p>