بررسی تاثیر سیکل قاعدگی در بروز علایم بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس ( msیا (multiple sclerosis یک بیماری خودایمنی است که با دمیلینه شدن اکسون نورون‌های سیستم عصبی مرکزی همراه می‌باشد. دامنه‌ی سنی غالب در این بیماری مربوط به دوران جوانی افراد است و میزان شیوع بیماری در خانم‌ها دو تا سه برابر آقایان است. شناخت عوامل و شرایطی که باعث عود بیماری و به عبارتی فراهم شدن شرایط بیماری می‌شود می‌تواند در پیش‌گیری از بروز و یا عود بیماری موثر باشد. یکی از این شرایط، دوران سیکل قاعدگی خانم‌ها و تغییرات هورمونی حین آن است که می‌تواند بر شرایط بروز و عود این بیماری موثر باشد. شناخت ارتباط تغییرات هورمونی حین قاعدگی بر عود بیماری لازم به نظر می‌رسد.روش‌ها: در این مطالعه تعداد 196 بیمار خانم مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و دارای سیکل قاعدگی منظم که به علت حمله‌ی بیماری مراجعه کرده بودند، از نظر زمان بروز حمله در سیکل قاعدگی مورد بررسی قرار گرفتند. سیکل قاعدگی بیماران بر اساس سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون به سه فاز تقسیم شد. فاز اول از سه روز پس از شروع سیکل قاعدگی تا زمان تخمک‌گذاری و هم‌زمان با افزایش استروژن بود. فاز دوم از زمان تخمک‌گذاری احتمالی (حدود روز 14 در سیکل 28 روزه و یا 14 روز قبل از پریود در سایر سیکل‌ها) تا 3 روز قبل از شروع قاعدگی بعدی بود که در این فاز سطح هر دوهورمون استروژن و پروژسترون بالا است. فاز سوم برابر با سه روز قبل از شروع خونریزی تا سه روز پس از شروع آن بود (کاهش استروژن و کاهش پروژسترون). بر اساس تاریخ lmp (last menstrual period) بیماران و زمان حمله، فاز وقوع حمله در سیکل قاعدگی برای هر یک مشخص گردید.یافته‌ها: بیشترین عود حملات بیماری (99 حمله که معادل 50.6 درصد کل حملات بود) در فاز سوم سیکل قاعدگی روی داد که در آن سطح هر دو هورمون استروژن و پروژسترون پایین است. 27 درصد عود حملات در فاز یک (که سطح استروژن بالا است) و 22.4 درصد عود حملات در فاز دو (که سطح استروزن و پروژسترون بالا است) روی داد که تفاوت معنی‌داری داشت.نتیجه‌گیری: بیماری می‌تواند از هورمون‌های جنسی زنانه تاثیرپذیر باشد و استرویید‌های جنسی می‌توانند فعالیت بیماری را تغییر دهند. استروژن نقش محافظتی را در این بیماری دارد و کاهش استروژن با افزایش عود حملات همراه است.

Assessing the Impact of Menstrual Cycle in Incidence of Symptoms of Patients with Multiple Sclerosis

<p class=abstract><strong>Background:</strong><em> </em>Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is the most prevalent knee disorder. In fact, one in every four knee patients suffers from this syndrom. The purpose of the present study was to compare the effects of kinesiotape and strength training on knee pain and quadriceps strength in people with patellofemoral pain syndrome.</p><p class=abstract><strong>Methods: </strong>Thirty one male patients with patellofemoral pain syndrome, with a mean age of 25 ± 1 year, a mean height of 173.6 ± 6.15 cm, and a mean weight of 71.25 ± 7.1 kg, were randomly assigned into three groups of kinesiotape, exercise, and combined kinesiotapeexercise. All groups underwent six weeks of intervention. Pre and posttests were administered. A visual analogue scale and the Biodex isokinetic dynamometer were used to measure pain and strength of the knee muscles, respectively. Repeated measures analysis of variance (ANOVA) was used to analyze the data. The significance level was considered as α = 0.05.</p><p class=abstract><strong>Findings: </strong>After six weeks of intervention, significant pain reductions were observed in the kinesiotape, and combined kinesiotapeexercise groups (P ˂ 0.05). However, mean of maximum quadriceps muscle torque improved significantly only in the combined kinesiotapeexercise group (P ˂ 0.05). <em></em></p><p class=abstract><strong>Conclusion:</strong> The results of the present study showed that taping significantly reduced pain. It could be concluded that using kinesiotape increased the contact surface between patella and intercondylar groove and decreased pressure which in turn improved pain.</p>