بررسی دز جذبی پوست، تیروئید و چشم در تصویربرداری سی تی آنژیوگرافی عروق کرونری و مقایسه آن با آنژیوگرافی معمولی

مقدمه: یکی از مهم‌ترین روش‌های تشخیص بیماری‌های قلب و عروق و به ویژه ناهنجاری‌های عروق کرونری، تصویربرداری می‌باشد. ابداع دستگاه‌های سی‌تی با چند ردیف آشکارساز در سال‌های اخیر قابلیت‌های نوینی را در عرصه‌ی تصویربرداری و به ویژه تصویربرداری از قلب و عروق ایجاد نموده است. سی‌تی آنژیوگرافی عروق کرونری روش جدید تصویربرداری است که با این دستگاه‌ها انجام می‌شود. با وجود مزایای فراوان، این روش دوز جذبی بالایی به بیماران تحمیل می‌نماید. بنابراین بررسی میزان دوز تحمیلی به بیماران امری لازم و ضروری است. با توجه به این مطلب، در این تحقیق دوز جذبی ارگان‌ها مورد بررسی قرار گرفت. هدف این تحقیق تعیین دوز جذبی پوست، تیرویید و چشم در سی‌تی آنژیوگرافی عروق کرونری و مقایسه‌ی آن‌ها با مقادیر دوز این ارگان‌ها در آنژیوگرافی معمولی بود.روش‌ها: در این تحقیق دوز جذبی پوست، تیرویید و چشم 67 بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های الزهرا (س) و سینا در اصفهان جهت انجام سی‌تی آنژیوگرافی عروق کرونری مورد ارزیابی قرار گرفت. روش محاسبه‌ی دوز از طریق اندازه‌گیری عملی به صورت دوز نقطه‌ای با استفاده از tld (thermoluminescent dosimeter) صورت پذیرفت. برای دوزیمتری هر یک از ارگان‌های مذکور از یک جفت دوزیمتر ترمولومینسانس gr-200 استفاده گردید. مقدار متوسط حاصل از هر جفت tld به عنوان دوز ارگان در نظر گرفته شد. دوزیمترها قبل از اندازه‌گیری، با استفاده از چشمه‌ی کبالت 60 کالیبره شدند و بعد از تصویربرداری میزان دوز برای هر ارگان به صورت مجزا محاسبه و با مقادیر دوز آنژیوگرافی معمولی مقایسه گردید. دستگاه‌های سی‌تی مورد استفاده عبارت بودند از دستگاه سی‌تی 64 ردیف آشکارسازی مدل lightspeed vct ساخت کشور آمریکا در بیمارستان الزهرا (س) و دستگاه 64 مقطعی مدل philips در بیمارستان سینا.یافته‌ها: میانگین دوز جذبی پوست، تیرویید و چشم در سی‌تی آنژیوگرافی کرونری به ترتیب برابر با 1.73 ± 8.32، 1.68 ± 2.06 و 0.16 ± 0.3 سانتی‌گری و در آنژیوگرافی معمولی برای این ارگان‌ها به ترتیب برابر با 9.3 ± 6.64، 0.17 ± 0.15و 0.03 ± 0.03 سانتی‌گری بود. بین دوز جذبی این ارگان‌ها در دو روش تصویربرداری فوق تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0.001 > p). دامنه‌ی دوز جذبی پوست در آزمایشات سی‌تی آنژیوگرافی در حد 12.22-5.15 سانتی‌گری و در آنژیوگرافی معمولی کرونری 39-0.07 سانتی‌گری بود.نتیجه‌گیری: در هر دو روش دوز جذبی پوست به دلیل این که به طور مستقیم تحت تابش قرار می‌گیرد از دو ارگان دیگر بیشتر است. در دامنه‌ی دوز پوست در هر دو روش تغییرات قابل ملاحظه‌ای مشهود است و دامنه‌ی دوز جذبی پوست در آنژیوگرافی معمولی خیلی بیشتر از سی‌تی آنژیوگرافی عروق کرونری می‌باشد. دوز جذبی ارگان‌ها در روش سی‌تی آنژیوگرافی بیشتر از آنژیوگرافی معمولی می‌باشد. پارامترهای اسکن تاثیر مهمی در میزان دوز جذبی ایفا می‌کند. بنابراین تکنسین‌ها باید آموزش‌های کافی را در این زمینه کسب و دقت لازم را در مرحله‌ی عمل به کار بندند.

Comparing the Absorbed Doses by Skin, Thyroid, and Eyes in CT Coronary Angiography and Conventional Angiography

<p class=abstract><strong>Background:</strong><em> </em>Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is the most prevalent knee disorder. In fact, one in every four knee patients suffers from this syndrom. The purpose of the present study was to compare the effects of kinesiotape and strength training on knee pain and quadriceps strength in people with patellofemoral pain syndrome.</p><p class=abstract><strong>Methods: </strong>Thirty one male patients with patellofemoral pain syndrome, with a mean age of 25 ± 1 year, a mean height of 173.6 ± 6.15 cm, and a mean weight of 71.25 ± 7.1 kg, were randomly assigned into three groups of kinesiotape, exercise, and combined kinesiotapeexercise. All groups underwent six weeks of intervention. Pre and posttests were administered. A visual analogue scale and the Biodex isokinetic dynamometer were used to measure pain and strength of the knee muscles, respectively. Repeated measures analysis of variance (ANOVA) was used to analyze the data. The significance level was considered as α = 0.05.</p><p class=abstract><strong>Findings: </strong>After six weeks of intervention, significant pain reductions were observed in the kinesiotape, and combined kinesiotapeexercise groups (P ˂ 0.05). However, mean of maximum quadriceps muscle torque improved significantly only in the combined kinesiotapeexercise group (P ˂ 0.05). <em></em></p><p class=abstract><strong>Conclusion:</strong> The results of the present study showed that taping significantly reduced pain. It could be concluded that using kinesiotape increased the contact surface between patella and intercondylar groove and decreased pressure which in turn improved pain.</p>