اثر اریتروپویتین بر یادگیری و حافظه در رات‌های آلزایمری شده پس از تزریق استرپتوزوتوسین به داخل بطن‌های طرفی مغز

مقدمه: با توجه به شیوع بیماری آلزایمر و اختلالات شدید یادگیری و حافظه در این بیماری و همچنین این که به تازگی مشخص شده است که اریتروپویتین (epo) موجب بهبود عملکرد‌های شناختی می‌گردد و دارای اثرات نروپروتکتیو بارزی است، هدف این مطالعه بررسی اثر epo بر یادگیری و حافظه در رات پس از آلزایمری کردن آن‌‌ها با تزریق استرپتوزوتوسین (stz) به داخل بطن‌های طرفی مغز بود.روش‌ها: جهت ایجاد مدل آلزایمری در رات‌ها داروی استرپتوزوتوسین به درون بطن‌های طرفی مغز تزریق گردید و دو هفته بعد جهت تایید القای اختلال یادگیری و حافظه، رات‌ها تحت آزمون یادگیری اجتنابی غیر فعال قرار گرفتند و سپس به مدت دو هفته اریتروپویتین به صورت یک روز در میان با دوز 5000 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به آن‌ها تزریق شد و سپس به طور مجدد تحت مطالعه‌ی رفتاری قرار گرفتند.یافته‌ها: تزریق داخل بطن‌های مغزی استرپتوزوتوسین موجب کاهش شدید تاخیر زمانی برای اولین ورود به اتاق تاریک در رات‌ها شد و تفاوت معنی‌داری میان گروه‌های شم و استرپتوزوتوسین وجود داشت. هر چند اریتروپویتین تاثیر معنی‌داری بر تاخیر زمانی برای اولین ورود به اتاق تاریک در گروه شم نداشت، ولی از آسیب‌های ناشی از تزریق داخل بطن‌های مغزی استرپتوزوتوسین جلوگیری کرد، به طوری که این شاخص افزایش معنی‌داری در گروه استرپتوزوتوسین- اریتروپویتین نسبت به گروه استرپتوزوتوسین داشت. بین گروه استرپتوزوتوسین- اریتروپویتین و گروه شم تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: این نتایج پیشنهاد کننده‌ی این موضوع است که ممکن است کاربرد اریتروپویتین بتواند به صورت چشم‌گیری در بهبود آسیب‌های یادگیری و حافظه در بیماری آلزایمر، موثر باشد.