کاربرد مدل‌های آمیخته با اثرات تصادفی انعطاف‌پذیر در تعیین بهترین روش درمانی عارضه‌ی ادم ماکولای دیابتی

مقدمه: ادم ماکولای دیابتی یکی از شایع‌ترین پیامدهایی است که بیماران دیابتی را درگیر می‌کند. با توجه به شیوع بالای این عارضه و پیامدهای آن در بین این بیماران، این مطالعه سعی بر آن دارد تا با به کارگیری یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های مدل‌سازی آماری به تعیین بهترین روش درمانی این عارضه از میان روش‌های تزریق داخل زجاجیه‌ای بواسیزوماب (اواستین) به تنهایی یا توام با تریامسینولون و روش فوتوکوآگولیشن لیزری ماکولا به عنوان درمان اولیه‌ی ادم ماکولای دیابتی بپردازد. روش‌ها: این مدل‌سازی بر روی اطلاعات 102 بیمار دیابتی که عارضه‌ی ادم ماکولای دیابتی در آنها به اثبات رسیده بود و هیچ درمانی را تا قبل از شروع این کارآزمایی بالینی دریافت نکرده بودند انجام شد. بیماران در سه گروه درمانی تزریق داخل زجاجیه‌ای بواسیزوماب (اواستین) به تنهایی یا توام با تریامسینولون و روش فوتوکوآگولیشن لیزری قرار گرفتند. مدل‌سازی آمیخته با اثرات تصادفی غیر طبیعی جهت مقایسه‌ی اثر درمان‌های مورد نظر بر بهبود این عارضه، با حذف اثر سایر عوامل مخدوش‌گر، انجام پذیرفت. اثرگذاری گروه‌های مختلف درمانی، بر حسب میزان تغییرات حاصل در بهترین دید اصلاح‌شده و میزان ضخامت مرکزی ماکولا به عنوان پیامدهای اصلی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج مدل‌سازی آمیخته با اثرات تصادفی غیر طبیعی با حذف اثر متغیرهای مخدوشگر نشان داد که در این مقطع اندازه‌گیری، اثر تزریق داخل زجاجیه‌ای بواسیزوماب (اواستین) با اثر درمانی توام این دارو و تریامسینولون بر بهبود بیماران دچار ادم ماکولای دیابتی یکسان است، اما دارای اثر درمانی بیشتری نسبت به روش فوتوآگولیشن لیزری است. نتیجه‌گیری: در این بررسی مشخص گردید که بیماران با سابقه‌ی بیشتر ابتلا به دیابت که دارای ضخامت مرکزی ماکولای بیشتر و قدرت دید کمتری در شروع مطالعه بودند، پاسخ بهتری به درمان نشان داده‌اند. بررسی‌های بیشتر نشان می‌دهد استفاده از گروه‌های مختلف درمانی فوق نتایج متفاوتی را در تسریع روند بهبود بیماران مبتلا به ادم ماکولای دیابتی دارد.

Using Mixed Models with Flexible Random Effects for Determining the Best Diabetic Macular Edema Treatment

<p class=abstract><strong>Background:</strong> Prostatic Adenocarcinoma is the most prevalent cancer in men and cause of death in them. Many risk factors have been recognized like as Human Papillomatous Virus (HPV) which could be detected better by immiunohistochemistry (IHC) method. Our aim was comparing the relative frequency of HPV in patients with adenocarcinoma or benign prostatic hyperplasia (BPH).</p><p class=abstract><strong>Methods:</strong> In this study, presence of HPV in 120 cases (90 with BPH and 30 with adenocarcinoma) was detected by IHC.</p><p class=abstract><strong>Finding:</strong> As a whole, 4 patients (3 in adenocarcinoma and 1 in BPH group) were HPV positive (detected by IHC method). The mean age was in 61.75 and 68.51 years in HPV positive and HPV negative groups, respectively. Correlation between age and HPV was not significant. Correlation between HPV and adenocarcinoma was meaningful (P = 0.048).</p><p class=abstract><strong>Conclusion: </strong>In this study, 3.3% of patients were HPV positive. HPV is a risk factor for prostat hyperplasia and also its conversion to malignancy. HPV infections shold be diagnosed and treated in early stages to reduce prevalence of adenocarcinoma and other complications. </p><p class=abstract> </p><p class=abstract> </p><p class=abstract> </p><p class=abstract> </p><p class=abstract> </p><p class=abstract> </p><p class=abstract> </p><p class=abstract> </p>