تاثیر یک دوره‌ی بازتوانی قلبی بر شاخص‌های پرشدگی دیاستولی و ظرفیت عملکردی در بیماران مبتلا به سکته‌ی قلبی

مقدمه: امروزه برنامه‌ی بازتوانی قلبی به عنوان بخشی از روند درمانی بیماران قلبی شناخته می‌شوند. با این همه تاثیر این برنامه‌ها‌ بر شاخص‌ها‌ی عملکرد دیاستولی و سیستولی هنوز متناقض است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته بازتوانی قلبی بر عملکرد دیاستولی و ظرفیت عملکرد بیماران پس از ابتلای به سکته‌ی قلبی بود.. روش‌ها: بدین منظور تعداد 29 نفر بیمار مبتلا به سکته‌ی قلبی (15 نفر گروه مداخله و 14 نفر گروه شاهد) در تحقیق حاضر شرکت کردند. گروه مداخله به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 1 ساعت با شدت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب در برنامه‌ی بازتوانی شرکت کردند و گروه شاهد تحت مراقبت‌های معمول بیماران قلبی عروقی قرار گرفتند. قبل از شروع برنامه‌ی بازتوانی و بعد از آن از بیماران برای ارزیابی شاخص‌ها‌ی عملکرد دیاستولی اکوکاردیوگراف پالس ویو داپلر گرفته شد و ظرفیت عملکرد بیماران با استفاده از آزمون ورزش بر اساس پروتکل نوتن مشخص شد. داده‌ها با استفاده از آزمون ancova و paired-t در سطح آلفای 5 درصد تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد برنامه‌ی بازتوانی به مدت 8 هفته تغییر معنی‌داری در شاخص‌ها‌ی عملکرد دیاستولی ایجاد نمی‌کند، اما ظرفیت عملکرد، ضربان استراحت و حداکثر ضربان قلب در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی‌داری بهبود یافت. نتیجه‌گیری: این گونه به نظر می‌رسد که برنامه‌ی بازتوانی قلبی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه باعث بهبود ظرفیت عملکرد در بیماران قلبی می‌شود اما بر شاخص‌ها‌ی عملکرد دیاستولی تاثیر ندارد. بهبود در ظرفیت عملکرد شاید ناشی از سازگاری‌ها‌ی محیطی در نتیجه‌ی فعالیت ورزشی باشد.

Effects of a Cardiac Rehabilitation Program on Diastolic Filling Properties and Functional Capacity in Patients with Myocardial Infarction

Background: Cardiac rehabilitation and secondary prevention is an integral part of the treatment of patient with cardiovascular disease to date, however the effect of this programs on systolic and diastolic function is controversial. The aim of this study was to evaluate the effect of 8 weeks cardiac rehabilitation program on diastolic function and functional capacity in patients with myocardial infarction. Methods: twentynine post myocardial patient enrolled in this study, which was completed in cardiac rehabilitation group (15 men) and control group (14 men). Echocardiographic measures of diastolic filling and functional capacity by symptom limited exercise test based on naughton protocol on treadmill were performed at baseline and after 8 weeks of training. Data were analyzed using repeated analysis of covariance (ANCOVA) in P < 0.05 level. Finding: After 8 weeks cardiac rehabilitation program, diastolic filling indicators did not change significantly (E velocity, A velocity, E/A ratio and deceleration time). But functional capacity increase significantly in cardiac rehabilitation group. But, functional capacity, resting HR and maximal HR improved significantly in the training group compared to the control group. Conclusion: This study revealed that Cardiac rehabilitation program for 8 weeks significantly improves functional capacity in post myocardial patients but diastolic function did not change significantly. It seems likely that the improvement in functional capacity largely pertain to non cardiac effects.