عوامل پیش‌گویی کننده در موفقیت باریم انما جهت جا اندازی انواژیناسیون در کودکان مبتلا به این بیماری

مقدمه: انواژیناسیون به معنای فرو رفتن قسمتی از روده به داخل قسمتی دیگر می‌باشد. در صورتی که تشخیص و درمان انواژیناسیون به موقع صورت گیرد می‌توان عوارض و میزان مرگ و میر ناشی از آن را کاهش داد. این مطالعه جهت بررسی معیارهای رادیولوژی بالینی و آزمایشگاهی قابل استفاده برای شناسایی بیمارانی که با باریم انما قابل درمان نیستند، انجام شد. روش‌ها: این مطالعه از نوع مقطعی بود که بر روی کودکانی که از سال 1388 لغایت 1389 با تشخیص انواژیناسیون به بیمارستان الزهرا (س) اصفهان مراجعه کرده بودند، انجام شد. حجم نمونه 45 نفر محاسبه شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مدت شروع علایم، تب، یافته‌های آزمایشگاهی شامل تعداد گلبول سفید، وجود خون در مدفوع و مایع آزاد در سونوگرافی و موفقیت یا عدم موفقیت جا اندازی با باریم انما برای کلیه‌ی کودکان مورد مطالعه جمع‌آوری شد. اطلاعات به دست آمده بر اساس آزمون‌های آماری student-t و χ2 آنالیز گردید. یافته‌ها: در بیماران مبتلا به انواژیناسیون وجود مایع آزاد در سونوگرافی و خون در مدفوع احتمال موفقیت باریم انما را کاهش می‌داد. بین وجود لکوسیتوز، تب، جنس و زمان شروع علایم با موفقیت باریم انما ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به این که وجود مایع آزاد در سونوگرافی و وجود خون در مدفوع موفقیت باریم انما در جا اندازی انواژیناسیون را کاهش داد، توصیه می‌شود که در صورت موفقیت‌آمیز نبودن باریم انما در بیمارانی که مدفوع خونی و مایع آزاد در سونوگرافی دارند تلاش مجددی برای جا اندازی با باریم انجام نشود و این بیماران کاندید انجام عمل جراحی شوند.