تاثیر پروبیوتیک در درمان عفونت ناشی از هلیکوباکتر پیلوری در کودکان

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری (helicobacter pylori یا hp)، شایع‌ترین عفونت باکتریایی مزمن است که در اطفال می‌تواند باعث بروز سوء تغذیه، آنمی، ناراحتی‌های گوارشی و در نتیجه تاخیر رشد جسمانی و فیزیکی شود. متاسفانه در 20 درصد بیماران درمان اولیه با شکست مواجه می‌شود. عدم پایبندی کامل به درمان، مقاومت دارویی و عوارض جانبی متعدد ناشی از درمان، شایع‌ترین علل شکست درمان هستند. پروبیوتیک‌ها از طریق اثرات ضد باکتریایی یا کاهش عوارض ناشی از درمان باعث بهبود پایبندی بیمار به رژیم درمانی و یا افزایش ریشه‌کنی عفونت hp می‌شوند. با توجه به مطالعات بسیار کم انجام شده در مورد اثر پروبیوتیک‌ها در درمان عفونت hp در کودکان، در این کارآزمایی بالینی این مساله را بررسی کردیم. روش‌ها: 50 کودک 4 تا 14 ساله که در سال 1389 به بیمارستان الزهرا (س) مراجعه کرده بودند و عفونت با hp برای آن‌ها ثابت شده بود در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور در دو گروه 25 نفری تحت درمان سه داروی (آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و امپرازول) و پروبیوتیک protexin یا درمان سه دارویی و پلاسبو قرار گرفتند. کودکان قبل از شروع درمان، روز 14 درمان و 2 و 4 هفته پس از اتمام درمان بررسی شدند. هر گونه عارضه طی درمان ثبت شد. در ویزیت آخر برای تعیین میزان ریشه‌کنی عفونت، تست تنفسی اوره انجام شد. کلیه‌ی نتایج با استفاده از آزمون 2χ و آزمون دقیق فیشر بررسی گردید. یافته‌ها: ریشه‌کنی هلیکوباکتر در گروه مورد 100 درصد و در گروه شاهد 92 درصد بود که از نظر آماری این اختلاف معنی‌دار نبود (0.24 = p). فراونی نسبی اسهال، تهوع و طعم فلزی در دهان در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود و این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود. فراونی نسبی یبوست، استفراغ، درد شکم، سوزش سردل، کاهش اشتها، آروغ زدن در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود. در گروه مورد 1.2 درصد و در گروه شاهد 3.7 درصد داروها مصرف نشده بود (0.001 > p). نتیجه‌گیری: هر چند در این بررسی استفاده از پروبیوتیک میزان ریشه‌کنی hp را افزایش نداد، ولی عوارض جانبی ناشی از درمان را کاهش و پایبندی به رژیم درمانی را افزایش داد.