وضعیت فعالیت بدنی سالمندان شهر اصفهان

مقدمه: با بهبود مراقبت‌های پزشکی و کاهش مرگ و میر، جمعیت جهان و ایران به سوی کهن‌سالی رو به حرکت است. یکی از اهداف سالمندی پویا، ارتقای کیفیت زندگی سالمندان است. یکی از مواردی که سبب نیل به این هدف می‌شود، داشتن فعالیت بدنی مناسب می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه، سنجش فعالیت بدنی سالمندان شهر اصفهان بود. روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر از نوع پیمایشی بود که در سال 89-1388 بر روی 350 سالمند شهر اصفهان انجام شد. نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای و چند مرحله‌ای انجام و جهت بررسی فعالیت بدنی از پرسش‌نامه‌ی rapa (rapid assessment of physical activity) استفاده شد. توزیع فراوانی فعالیت بدنی سالمندان شهر اصفهان بر حسب سن، جنس، سطح تحصیلات، شغل و وضعیت تاهل ارزیابی شد و با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 15 مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته‌ها: 13.7 درصد از سالمندان شهر اصفهان از فعالیت بدنی مناسب برخوردار بودند که این میزان در مردان به طور معنی‌داری بالاتر از زنان بود و با سطح درامد رابطه‌ی مستقیم و با افزایش سن رابطه‌ی معکوس داشت. در افراد متاهل و بدون شغل با افزایش میزان فعالیت همراه بود. با سطح تحصیلات ارتباط معنی‌دار دیده نشد. نتیجه‌گیری: سطح فعالیت بدنی سالمندان در جمعیت شهری اصفهان پایین می‌باشد. گروه‌های در معرض خطر عدم تحرک بدنی، سالمندان با سن بالاتر، سطح اقتصادی پایین، زنان سالمند، سالمندان تنها و شاغل می‌باشند. لزوم توجه به این گروه‌ها در برنامه‌ریزی‌های ارتقای سطح فعالیت بدنی محسوس می‌باشد.

Assessment of the Physical Activity of Elderly Population of Isfahan, Iran

Background: Diabetes is a chronic disease characterized by elevated blood glucose levels and disturbances in carbohydrate, fat and protein metabolism. Cornus mas (cornaceae) is one of the major medicinal plants in Asian countries that cotained high level of anthocyanins with potential to prevent hyperglycemia and obesity. In this study, we investigated antidiabetic effects of cornus mas in compared to glibenclamid as a standard drug on alloxaninduced diabetic rats. Methods: Thirty two male Wistar rats (190240 g) were divided into four groups (n = 8): group 1 nondiabetic rats, group 2 alloxaninduced diabetic rats with no treatment, group 3 alloxaninduced diabetic rats treated with glibenclamid (0.6 mg/kg body weight) and group 4 alloxaninduced diabetic rats treated with cornus mas fruit 2 g daily for 4 weeks. Diabetes was induced by single intraperitoneal injection of alloxan 120 (mg/kg body weight). Findings: The results indicated that treatment with cornus mas fruit orally significantly reduced blood glucose levels and increased insulin levels in treatment of diabetic rats compared with no treatment diabetic group. Concurrent histological studies of the pancreas demonstrated the same results. On the base of histological results, cornus mas have a significant on increasing the size of pancreatic islets than diabetic groups (P < 0.05). Conclusion: Our results showed that cornus mas fruit has antidiabetic effects and can improve pancreas damage caused by free radicals in diabetes. The effects of this fruit can occur due to the presence of anthocyanin and other antioxidant compounds.