تاثیر مکمل ویتامین d بر بهبود شاخص‌های گلایسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: دیابت نوع 2 و کمبود ویتامین d هر دو از بیماری‌های شایع هستند. پژوهش‌های پرشمار ارتباط میان این دو را بررسی کرده‌اند، ولی یافته‌های آن‌ها مغشوش و گاه متناقض بوده‌اند. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر مکمل ویتامین d بر روی بهبود پارامترهای گلایسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور تصادفی شده 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 همسان شده از نظر سن، جنس، شاخص توده‌ی بدنی و میزان کنترل دیابت به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت 12 هفته و ویتامین d خوراکی با دوز هر هفته 50000 واحد دریافت کردند. در همین مدت به گروه شاهد دارونما داده شد. یافته‌ها: سن بیماران مورد مطالعه بین 34 تا 76 سال با میانگین 10.7 ± 55 سال بود. درآغاز مطالعه ارتباط معنی‌داری میان غلظت سرمی hba1c و 25 هیدروکسی ویتامین d در بیماران دیده نشد. در پایان مطالعه دریافت مکمل ویتامینd تاثیر معنی‌داری بر روی غلظت سرمی قند خون ناشتا، قند خون 2 ساعت پس از غذا، hba1c و پروفایل لیپید نداشت. نتیجه‌گیری: تجویز مکمل ویتامین d (50.000 واحد در هفته به مدت 12 هفته) تاثیری بر شاخص‌های گلایسمیک و لیپیدهای بیماران دیابتی نوع 2 نداشت.

Effect of Supplementary Vitamin D on Improvement of Glycemic Parameters in Patients with Type 2 Diabetic

<p><strong>Background</strong>: The aim of present research is to compare the effects of exercise therapy and physiotherapy that are two common treatments for pain and disability in patients with chronic low back pain.</p><p><strong>Methods</strong>: In this research 30 patients with chronic low back pain (history of low back pain for at least 3 months) were selected. Patients allocated in two  treatment groups: exercise therapy (n = 17) and physiotherapy (n = 13). Disability was evaluated using oswestry low back pain disability questionnaire (ODQ) and pain intensity was evaluated with the visual analog scale (VAS).Two groups underwent treatment for 6 weeks. Posttest was performed at the end of treatment period. Following collection of primary information and determination of different variable, covariance test with the variety factor (pretest) in the level of α < 0.05 was used to analyze the data.</p><p><strong>Findings</strong>: Research findings did not show statistical significant difference in pain (P > 0.05) but the difference in functional disability between two groups was significant (P < 0.03).</p><p><strong>Conclusion</strong>: Our results indicate that exercise therapy is better than physiotherapy for disability improvement in patients with low back pain. Finally, this study recommends that exercise therapy can be an effective modality to management patients with chronic low back pain.</p>