مقایسه‌ی نتایج روش‌های واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (polymerase chain reaction) و اگزاسیلین آگار دایلوشن در تعیین مقاومت به متی‌سیلین در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس ایزوله شده از بیمارستان الزهرای اصفهان

مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از باکتری‌های مهم عفونی است و بیماری‌زایی این باکتری در جامعه و بیمارستان از اهمیت بسزایی برخوردار می‌باشد. این باکتری قسمتی از فلور نرمال انسان بوده که در مجاری تنفسی فوقانی 25 درصد افراد سالم وجود دارد و باعث طیف وسیعی از بیماری‌ها، از عفونت‌های پوستی تا عفونت‌های بسیار شدید و مهاجم شامل سپتیسمی، اندوکاردیت، پنومونی و آبسه‌های عمیق پوستی می‌شود. استافیلوکوکوس اورئوس از عوامل مهم عفونت‌های شدید بیمارستانی و جامعه است. در این بین سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین این باکتری شیوع مرگ و میر بالایی دارند. بنابراین برای کنترل عفونت‌های بیمارستانی باید درصد شیوع سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین را به سرعت شناسایی و اقدامات درمانی را برای کنترل این عفونت‌ها انجام داد. روش‌ها: 114 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه‌های مختلف بالینی موجود در بیمارستان الزهرا (س) جدا شد. حداقل غلظت مهار کنندگی اگزاسیلین (mic) با روش آگار دایلوشن برای سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین تعیین و pcr برای ژن‌های meca انجام گرفت. یافته‌ها: از بین 114 نمونه گرفته شده، 35 نمونه دارای ژن meca بودند که به وسیله روش آگار دایلوشن مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل غلظت مهار کنندگی (mic) در روش آگار دایلوشن برای اگزاسیلین طبق قوانین clsi، 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر بود و نتایج ثبت شد. سپس برای تمامی سویه‌ها pcr ژن meca انجام شد و نتایج با روش آگار دایلوشن مقایسه گردید. در بین سویه‌های مقاوم، 4 درصد دارای ژن meca بوده که در روش فنوتیپی بیان نشده بود و این سویه‌ها حساس به متی‌سیلین بودند. سپس pcr برای ژن‌های meca انجام شد. نتیجه‌گیری: روش آگار دایلوشن برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به روش دیسک دیفیوژن از حساسیت بیشتری برخوردار بود. با این وجود، روش pcr بهترین روش برای شناسایی سویه‌های مقاوم و حساس به متی‌سیلین می‌باشد. از آن جایی که بعضی از سویه‌ها در آزمایش‌های فنوتیپی نسبت به اگزاسیلین حساس بوده، ولی دارای ژن meca بودند؛ ژن meca آن‌ها توسط pcr مورد شناسایی قرار گرفت.

Comparison of the Results of Polymerase Chain Reaction and Oxacillin Agar Dilution Methods in Determining Resistance to Methicillin in Isolated Staphylococcus Aureus at Alzahra Hospital, Isfahan, Iran

<p><strong>Background</strong>: The aim of present research is to compare the effects of exercise therapy and physiotherapy that are two common treatments for pain and disability in patients with chronic low back pain.</p><p><strong>Methods</strong>: In this research 30 patients with chronic low back pain (history of low back pain for at least 3 months) were selected. Patients allocated in two  treatment groups: exercise therapy (n = 17) and physiotherapy (n = 13). Disability was evaluated using oswestry low back pain disability questionnaire (ODQ) and pain intensity was evaluated with the visual analog scale (VAS).Two groups underwent treatment for 6 weeks. Posttest was performed at the end of treatment period. Following collection of primary information and determination of different variable, covariance test with the variety factor (pretest) in the level of α < 0.05 was used to analyze the data.</p><p><strong>Findings</strong>: Research findings did not show statistical significant difference in pain (P > 0.05) but the difference in functional disability between two groups was significant (P < 0.03).</p><p><strong>Conclusion</strong>: Our results indicate that exercise therapy is better than physiotherapy for disability improvement in patients with low back pain. Finally, this study recommends that exercise therapy can be an effective modality to management patients with chronic low back pain.</p>