پتانسیل ترمیم آسیب القا شده به dna در سلول‌های mcf-7 به دنبال تماس با مشتقات استخلاف شده‌ی بنزوفوران با خواص مهار آروماتاز

مقدمه: مشتقات استخلاف شده‌ی بنزوفوران با مهار آنزیم آروماتاز تولید استروژن‌های آندوژن را محدود می‌کنند. بررسی اثرات سیتوتوکسیک این ترکیبات وجود مکانیسم‌هایی همچون آسیب به dna را مطرح می‌نماید، بنابراین مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی توان ترمیم به دنبال آسیب به dna طراحی گردید. روش‌ها: سلول‌های mcf-7 توسط غلظت‌های متفاوت مشتقات استخلاف شده‌ی بنزوفوران به مدت 2 ساعت تیمار و سمیت ژنتیکی آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. قدرت ترمیم dna با انکوبه کردن سلول‌ها با محیط کشت تازه به مدت 17 و 24 ساعت پس از قطع مواجهه‌ی 2 ساعته با غلظت القا کننده‌ی آسیب ژنتیکی، توسط تست comet قلیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آنالیز از one way anova و تست tukey استفاده شد و 0.05 > p معنی‌دار تلقی گردید. یافته‌ها: سمیت ژنتیکی ایجاد شده توسط مشتق 4-فلورو، 4-کلرو، 2-متوکسی، 2-متیل و مشتق بدون استخلاف بنزوفوران فنیل متیل ایمیدازول به ترتیب در غلظت‌‌های 70، 75، 200، 300 و 1000 نانومول مشاهده گردید. dna آسیب دیده توسط استخلاف 4-کلرو، 4-فلورو و 2-متیل پس از 24 ساعت و مشتق بدون استخلاف و 2-متوکسی پس از گذشت 17 ساعت ریکاوری شدند. نتیجه‌گیری: بنزوفوران فنیل متیل ایمیدازول و مشتقات 4-فلورو، 4-کلرو، 2-متوکسی و 2-متیل آن ژنوتوکسیک هستند، اما آسیب وارده به گونه‌ایی است که سلول قادر به ترمیم dna خود می‌باشد. این ترکیبات می‌توانند توسط سایر تست‌های مربوطه دنبال شوند تا در صورت ارزیابی مثبت بتوان از خاصیت درمانی آن‌ها استفاده نمود.

DNA Repair Capability of MCF7 after Exposure to Substituted Benzofuran Derivatives with Aromatase Inhibitory Effects

<p><strong>Background</strong>: The aim of present research is to compare the effects of exercise therapy and physiotherapy that are two common treatments for pain and disability in patients with chronic low back pain.</p><p><strong>Methods</strong>: In this research 30 patients with chronic low back pain (history of low back pain for at least 3 months) were selected. Patients allocated in two  treatment groups: exercise therapy (n = 17) and physiotherapy (n = 13). Disability was evaluated using oswestry low back pain disability questionnaire (ODQ) and pain intensity was evaluated with the visual analog scale (VAS).Two groups underwent treatment for 6 weeks. Posttest was performed at the end of treatment period. Following collection of primary information and determination of different variable, covariance test with the variety factor (pretest) in the level of α < 0.05 was used to analyze the data.</p><p><strong>Findings</strong>: Research findings did not show statistical significant difference in pain (P > 0.05) but the difference in functional disability between two groups was significant (P < 0.03).</p><p><strong>Conclusion</strong>: Our results indicate that exercise therapy is better than physiotherapy for disability improvement in patients with low back pain. Finally, this study recommends that exercise therapy can be an effective modality to management patients with chronic low back pain.</p>