آبسه های خلف صفاقی: گزارشی از تجربیات 12 ساله با تکیه بر علل زمینه ساز و معضلات تشخیصی بیماران

مقدمه: آبسه‌های خلف صفاقی عفونت‌های نادری هستند با سیری طولانی که نه تنها سبب وخامت حال بیمار می‌گردند بلکه مرگ و میر بالایی در پی خواهند داشت. این مطالعه به منظور بررسی شرایط این بیماران در سطح بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تکیه بر تعیین علل پاتولوژیک زمینه‌ساز،تشخیص و پیش‌آگهی بیماران طراحی گردید.روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر گذشته نگر و توصیفی تحلیلی بود. همه‌ی بیمارانی که در سال‌های 1388-1376 در بیمارستان‌های الزهرا (س)، نور و آیت ا.. کاشانی اصفهان، با تشخیص آبسه‌ی خلف صفاقی بستری شده بودند، بررسی شدند. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک، مدت بستری بیماران، اولین روش پاراکلینیکی تشخیصی، علل پاتولوژیک زمینه‌ساز، روش درمانی انتخاب شده و پیش‌آگهی بیماران تعیین و آنالیز شد.یافته‌ها: در طی یک دوره‌ی 12 ساله، 23 بیمار با تشخیص قطعی آبسه‌ی خلف صفاقی در بیمارستان‌های مورد بررسی بستری شده بودند. آبسه‌های خلف صفاقی در میان مردان میان‌سال (متوسط سنی 37 سال) شیوع بیشتری داشت. میانگین مدت بستری در بیمارستان 2± 10.8 روز از زمان تشخیص تا تصمیم به اقدام درمانی اختصاصی بود. شایع‌ترین عامل اتیولوژیک و زمینه‌ساز بروز بیماری عوارض جراحی ناشی از عمل‌های اورولوژی بود. سونوگرافی به عنوان اولین روش تصویربرداری و تشخیص آبسه‌های خلفی صفاقی، نقش مهمی را به عهده داشت (در 45 درصد موارد). آبسه‌های خلف صفاقی در 21.8 درصد بیماران منجر به مرگ شد.نتیجه‌گیری: بیماران مبتلا به آبسه‌های خلف صفاقی متخصصین مختلفی را درگیر می‌سازند و ظن بالینی هر پزشکی عاملی بسیار مهمی در پیگیری تشخیص و کوتاه کردن مدت بیماری است. برای درمان موفقیت‌آمیز و کامل بیماران توجه به عامل زمینه‌ساز بیماری و درمان اختصاصی آن ضروری است، در غیر این صورت با وجود میان‌سال بودن بیماران، مرگ و میر بالا خواهد بود. پس از هر عمل باز یا اندوسکوپیک اورلوژی، پیگیری بیماران و در نظر گرفتن این عارضه راه‌گشای تشخیص سریع و طرح درمان موثر بیماران خواهد بود.

Retroperitoneal abscesses: 12 years of evaluation in Isfahan, Iran

<p class=abstract><strong>Background:</strong><em> </em>Retroperitoneal abscesses (RPAs) are serious longterm infections leading to considerable mortality and morbidity. We evaluated these uncommon clinical problems and focused on diagnostic techniques, pathologic causes, and therapeutic difficulties useful to the practicing surgeon.</p><p class=abstract><strong>Methods: </strong>Between October 1995 and November 2007, the medical records of 23 patients seen at Alzahra Hospital (Isfahan, Iran) with the diagnosis of RPA were reviewed retrospectively. Attention was directed to pathogenesis, predisposing factors, clinical presentation, diagnostic imaging, and outcome. The clinical data was then analyzed.</p><p class=abstract><strong>Findings: </strong>RPAs were more likely to occur among middleaged men (mean age = 35 years). The disease was likely to present insidiously. On the average it took 10.8 days to diagnose after hospitalization. Among etiologic factors, postsurgical complication of urology played an important role. Tuberculosis still seemed to be an important medical risk factor for RPA. Sonography strongly enhanced the diagnosis of RPA (45%). However, the diagnostic imaging modality of choice was computerized tomography (CT). Finally, RPA led to prolonged hospitalization (12.8 days) and a high mortality rate (21.7%). <em></em></p><p class=abstract><strong>Conclusion:</strong> A correct clinical suspicion is an important factor in diagnosing this chronic illness. Distinction of predisposing factors would lead to successful treatment and decreased morbidity. Sonography is the simplest and the most available diagnostic modality for RPA. The most common causes of RPA include urological causes and the most successful therapeutic decision is surgical drainage.</p>