شناسایی پسودوموناس آئروژینوزا‌های تولید کننده‌ی بتالاکتاماز و دارای مقاومت چندگانه‌ی آنتی‌بیوتیکی

مقدمه: با مصرف کلینیکی آنتی‌بیوتیک‌ها سویه‌های پسودوموناس آئروژینوزا بیمارستانی دارای مقاومت چندگانه در سراسر جهان به طور فزاینده‌ای افزایش یافته است. یکی از راه‌های مقاومت پسودوموناس آئروژینوزا نسبت به بتالاکتام‌ها تولید آنزیم بتالاکتاماز می‌باشد که معضلات بسیاری را در درمان عفونت‌های ناشی از این باکتری ایجاد کرده است. هدف از این مطالعه، بررسی ایزوله‌های تولید کننده‌ی بتالاکتاماز و دارای مقاومت چند گانه‌ی آنتی‌بیوتیکی (multi-drug-resistant یا mdr) در پسودوموناس‌های جدا شده از نمونه‌های بالینی در اصفهان بود. روش‌ها: تعداد 98 ایزوله از پسودوموناس آئروژینوزا از نمونه‌های مختلف بالینی جداسازی و با تست‌های بیوشیمیایی شناسایی گردید. همچنین بر روی این سویه‌ها تست esbl (extended-spectrum beta-lactamase) انجام گرفت. سپس حساسیت آنتی‌بیوتیکی سویه‌های شناسایی شده به روش kirby-bauer تعیین گردید. یافته‌ها: لگوی مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های مورد مطالعه نشان داد که بیشترین مقاومت در نمونه‌های مربوط به سوختگی بود و از 30 نمونه در سویه‌های جدا شده در سوختگی، همه‌ی 30 سویه (100 درصد) به بیش از سه آنتی‌بیوتیک مقاوم بودند (mdr). بیشترین مقدار مقاومت به ترتیب مربوط به سفودوکسیم، کوآموکسی‌کلاو، سفکسیم، سفوتاکسیم و سفتیزوکسیم و بیشترین حساسیت مربوط به سیپروفلوکساسین و جنتامایسین بود. در این بررسی نمونه‌هایی که مقاومت کامل به سفتازیدیم و سفوتاکسیم داشتند 63 سویه بود که بر روی آن‌ها تست esbl انجام گرفت. از این تعداد 23 سویه esbl منفی تشخیص داده شدند و40 سویه توسط کلاولانیک اسید مهار نشدند. تمام نمونه‌های سوختگی مقاوم به سفتازیدیم بودند و توسط کلاولانیک اسید مهار نشدند. نتیجه‌گیری: باتوجه به بالا بودن شیوع پسودوموناس آئروژ‍ینوزا‌های دارای mdr در نمونه‌های بالینی مورد مطالعه و افزایش مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها و شیوع بالای ژن esbl در این سویه‌ها، ضروری است اقداماتی در جهت کنترل و کاهش این پاتوژن‌های بیمارستانی صورت گیرد.