بررسی میزان گسترش ماده‌ی بی‌حسی دهنده‌ی موضعی بوپیواکایین در فضای اپیدورال با استفاده از روش mri

مقدمه: آنستزی اپیدورال یکی از روش‌های متداول بیهوشی جهت اعمال جراحی است. از آن جایی که در مورد میزان گسترش ماده‌ی بی‌حسی موضعی بوپیواکایین در فضای اپیدورال اطلاعات دقیقی در دسترس نیست، در این مطالعه به بررسی میزان گسترش این ماده در فضای اپیدورال پرداختیم. روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی آینده‌نگر بود که بر روی 24 بیمار کاندید عمل جراحی کوله سیستکتومی الکتیو در مرکز آموزش درمانی الزهرا (س) شهر اصفهان انجام شد. نحوه‌ی نمونه‌گیری به صورت ساده و غیر احتمالی بود. بیماران پیش از انجام کوله‌سیستکتومی تحت mri قرار گرفتند و میزان گسترش ماده‌ی بی‌حسی دهنده‌ی موضعی بوپیواکایین 0.5 ایزوباریک توسط mri مشخص و به وسیله‌ی رادیولوژیست گزارش شد. ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و فشار خون متوسط شریانی در زمان‌های صفر، پنج و ده دقیقه پس از بلوک اپیدورال ثبت شدند. یافته‌ها: گسترش ماده‌ی بی‌حسی دهنده‌ی موضعی بوپیواکایین در زنان بیشتر از مردان بود. این گسترش با قد و شاخص توده‌ی بدنی نسبت عکس و با وزن و سن ارتباطی نداشت. به علاوه ضربان قلب و فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی و فشار خون متوسط شریانی در هر دو جنس پس از انجام بلوک اپیدورال توراسیک و تزریق ماده‌ی بی‌حسی دهنده‌ی موضعی بوپیواکایین کاهش معنی‌داری یافت. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد میزان گسترش ماده‌ی بی‌حسی دهنده‌ی موضعی بوپیواکایین 0.5 ایزوباریک در زنان بیشتر از مردان بود. میزان گسترش بوپراکایین در هر دو جنس به سمت سفالاد بیشتر از گسترش آن به سمت کودال بود.