بررسی الگوی خواب دانش‌آموزان 6 تا 9 ساله‌ی شهر تهران

مقدمه: امروزه مدت زمان خواب افراد حتی کودکان نسبت به گذشته کاهش یافته است. این ﻣﺴاله به عنوان یکی از عوامل مهم دخیل در سبک زندگی در کودکان نادیده گرفته شده است. اکثر تحقیقات انجام گرفته در این زمینه الگوی خواب افراد را به صورت غیر عینی (subjective) مورد بررسی قرار داده‌اند که دقت و کارایی پایینی دارد. در این مطالعه به بررسی الگوی خواب در کودکان پرداختیم. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه‌ی مقطعی بود که به منظور تعیین الگوی خواب کودکان 9-6 ساله‌ی ساکن 12 منطقه‌ی شهر تهران در سال 89-1388 انجام شد. این مطالعه بر روی 270 کودک (151 دختر و 119 پسر) در سطح مدارس ابتدایی به روش عینی (objective) انجام گرفت. اطلاعات خواب کودکان با استفاده از دستگاه فعالیت‌سنج و یک پرسش‌نامه‌ی خود گزارش‌دهی توسط والدین جمع‌آوری گردید. یافته‌ها: کودکان مورد مطالعه به طور میانگین در طول شبانه روز 524 دقیقه می‌خوابیدند. همچنین در طول هفته به طور میانگین شب‌ها ساعت 11 و 23 دقیقه به خواب می‌رفتند و صبح‌ها به طور میانگین ساعت 8 و 2 دقیقه از خواب بیدار می‌شدند. کیفیت خواب کودکان 5.6 ± 83.2 درصد بود. دختران در مقایسه با پسران دارای کیفیت خواب بهتری در طول هفته (0.003 > p) و همچنین روزهای کاری هفته (0.001 > p) بودند. ارتباط معنی‌دار و معکوسی بین سن و طول زمان خواب (0.003 > p) وجود داشت. ساعت شروع خواب با سن رابطه‌ی معنی‌دار و مستقیم داشت (0.001 > p). نتیجه‌گیری: طول و کیفیت خواب کودکان مورد بررسی کمتر از مقادیر توصیه شده بود. علاوه بر این ساعت شروع خواب بیشتر کودکان بعد از ساعت 11 شب و ساعت بیدار شدن آن‌ها بعد از ساعت 8 صبح بود. کودکانی که سن بالاتری دارند، نیاز به توجه بیشتری دارند؛ چرا که نتایج این مطالعه نشان داد که آن‌ها دارای طول خواب کمتر و ساعت بیدار شدن زودتری بودند.