بررسی اثر دوزهای مختلف فنتانیل بر کنترل آژیتاسیون ناشی از سندروم حاد محرومیت از مواد مخدر به دنبال مصرف نابجای نالتروکسان

مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر یکی‌ از مشکلات‌ گریبان‌گیر جوامع کنونی از جمله کشور ما می‌باشدکه‌ باعث‌ ایجاد ناتوانی‌‌های متعددی در عملکرد فرد می‌شود. مصرف نابجای آنتاگونیست‌های مواد مخدر مانند نالتروکسان باعث ایجاد علایم شدید سندروم حاد محرومیت از جمله آژیتاسیون می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین دوز موثر و کم خطر فنتانیل جهت کنترل آژیتاسیون سندروم حاد محرومیت از مواد مخدر انجام شد. روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود. 45 بیمار معتاد به مواد مخدر واجد شرایط ورود به مطالعه در سه گروه با دوزهای مختلف فنتانیل (50، 75، 100 میکروگرم) تقسیم شدند و نتایج بر اساس میزان کنترل آژیتاسیون با هم مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 3/7 ± 5/30 سال بود. بین سه گروه از نظر اخرین زمان مصرف ماده‌ی مخدر و نالتروکسان، علایم حیاتی بدو ورود تفاوت معنی‌داری مشهود نبود. نمره‌ی بی‌قراری در بیماران با شروع درمان و در طی 9 ساعت بعد، در هر سه گروه به طور معنی‌داری کاهش پیدا کرد (05/0 > p) و روند تغییرات نمره‌ی بی‌قراری در سه گروه نیز با هم تفاوت معنی‌دار داشت (05/0 > p). بیماران دریافت کننده‌ی 100 میکروگرم فنتانیل دچار خواب‌آلودگی شدید شدند. نتیجه‌گیری: با توجه به این که تجویز دوز بولوس و نگهدارنده‌ی فنتانیل اثر قابل ملاحظه‌ای بر علایم حیاتی بیمار ندارد و از طرفی نظر به این که دوز 100 میکروگرم خواب‌آلودگی بیش از حد برای بیمار ایجاد می‌کند دوز 75 و 50 میکروگرم این دارو در کنترل آژیتاسیون سندروم محرومیت حاد مواد مخدر به دنبال مصرف نابجای نالتروکسان توصیه می‌شود.

Evaluation of Different Doses of Fentanyl in Controlling Agitation in Acute Opioid Withdrawal Syndrome Induced by Naltrexone Misuse

<p class=abstract><strong>Background:</strong><em> </em>Bradykinesia, poor balance, tremor and abnormal walking may result in high risk of falling in patients with Parkinson’s disease (PD). It is previously shown that the kinematical abnormalities during walking is related to freezing of the gait in PD. The objectives of this study were to study the effects of kinematic dual task and arms’ position on temporal variables of walking in patients with Parkinson’s disease.</p><p class=abstract><strong>Methods: </strong>Ten female subjects with level II and III idiopathic Parkinson’s disease were recruited from local clinics as experimental group. Also a group of 14 healthy subjects with similar age, height and body mass index were served as control group. Using a HRez Motion Analysis System with three high speed Falcon cameras (240 HZ) the temporal variables of the subjects’ gait in a) normal walking, b) walking with holding a 2.5 kg mass and c) walking with arms crossed the chest were recorded. Repeated Measure Analysis of Variance (α < 0.05) was used to analyze the data.</p><p class=abstract><strong>Findings: </strong>The results showed that the stride length and walking speed in normal and PD were <br /> 121.9 ± 4.4 cmand 107.7 ± 5.3 cm/s and 79.7 ± 6.1 cm and 72.7 ± 6.9 cm/s respectively. The stride length in walking speed in PD were about 34% and 67% smaller than in normal subjects. Walking while carrying weight resulted in stride length and walking speed of 83.1 ± 5.8 cm and 72.7 ±<em> </em>5.1 cm/s in PD; implying about 5% improvement on the stride length. <em></em></p><p class=abstract><strong>Conclusion:</strong> PD is associated with slower walking and shorter stride length as well as longer double stance phase. Carrying weight during walking improved the stride length in PD. Application of this dual task is recommended for rehabilitation program in PD.</p>