مقایسه‌ی نقش باور بیماران در همکاری با مصرف دارو در بیماری‌های مزمن و ارتباط آن با عوامل دموگرافیک

مقدمه: همکاری بیماران با درمان و مصرف داروها به باور آن‌ها درباره‌ی ضرورت مصرف و نگرانی از عوارض داروها بستگی دارد. این مطالعه به بررسی و مقایسه‌ی تاثیر باور بیماران و نقش برخی عوامل دموگرافیک در همکاری با مصرف دارو در سه بیماری مزمن پرداخت. روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی و مقطعی در سال 1388 انجام شد. اطلاعات از طریق مصاحبه با 213 بیمار مبتلا به یکی از بیماری‌های مزمن آسم، سرطان و یا پیوند کلیه که به داروخانه‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مراجعه کرده بودند و با استفاده از سه پرسش‌نامه‌ی روا و پایا جمع‌آوری شد. اطلاعات مورد بررسی شامل خصوصیات دموگرافیک، باور بیماران (bmq یا beliefs about medicines questionnaire) و بررسی همکاری دارویی (morisky) بود. یافته‌ها: 55 نفر از افراد مورد بررسی مبتلا به آسم، 72 نفر مبتلا به سرطان و 86 نفر با کلیه‌ی پیوندی بودند. 59.2 درصد بیماران مرد و 40.82 درصد آن‌ها زن بودند. 72.8 درصد بیماران بالغ (18 تا 65 سال) و 27.2 درصد مسن (65 تا 70 سال) بودند. 13.6 درصد بیماران بی‌سواد، 32.9 درصد زیر دیپلم، 28.6 درصد دیپلم و 24.9 درصد تحصیلات دانشگاهی داشتند. جنس بر خلاف سن رابطه‌ی معنی‌داری با همکاری بیماران با مصرف دارو نداشت و سطح تحصیلات فقط در بیماران مبتلا به آسم‌ و پیوند کلیه رابطه‌ی معنی‌داری با همکاری در مصرف دارو داشت. همچنین باور بیماران به ضرورت مصرف دارو با همکاری دارویی در هر سه گروه دارای ارتباط معنی‌داری بود، اگر چه بین خود گروه‌ها از این لحاظ تفاوت معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: باور بیماران در مورد ضرورت مصرف داروها می‌تواند همکاری آن‌ها در مصرف دارو را به خصوص در بیماری‌های جدی‌تر مانند سرطان و نارسایی کلیوی تحت تاثیر قرار دهد. مداخلات آموزشی مناسب می‌تواند در افراد مسن و مبتلا به بیماری‌های مزمن در افزایش همکاری دارویی موثر باشد.

Comparative Role of Demographic Factors and Patient's Belief about Prescribed Medicine on Adherence to Drug Treatment in Chronic Diseases

<p class=abstract><strong>Background:</strong><em> </em>Bradykinesia, poor balance, tremor and abnormal walking may result in high risk of falling in patients with Parkinson’s disease (PD). It is previously shown that the kinematical abnormalities during walking is related to freezing of the gait in PD. The objectives of this study were to study the effects of kinematic dual task and arms’ position on temporal variables of walking in patients with Parkinson’s disease.</p><p class=abstract><strong>Methods: </strong>Ten female subjects with level II and III idiopathic Parkinson’s disease were recruited from local clinics as experimental group. Also a group of 14 healthy subjects with similar age, height and body mass index were served as control group. Using a HRez Motion Analysis System with three high speed Falcon cameras (240 HZ) the temporal variables of the subjects’ gait in a) normal walking, b) walking with holding a 2.5 kg mass and c) walking with arms crossed the chest were recorded. Repeated Measure Analysis of Variance (α < 0.05) was used to analyze the data.</p><p class=abstract><strong>Findings: </strong>The results showed that the stride length and walking speed in normal and PD were <br /> 121.9 ± 4.4 cmand 107.7 ± 5.3 cm/s and 79.7 ± 6.1 cm and 72.7 ± 6.9 cm/s respectively. The stride length in walking speed in PD were about 34% and 67% smaller than in normal subjects. Walking while carrying weight resulted in stride length and walking speed of 83.1 ± 5.8 cm and 72.7 ±<em> </em>5.1 cm/s in PD; implying about 5% improvement on the stride length. <em></em></p><p class=abstract><strong>Conclusion:</strong> PD is associated with slower walking and shorter stride length as well as longer double stance phase. Carrying weight during walking improved the stride length in PD. Application of this dual task is recommended for rehabilitation program in PD.</p>