بررسی علل و عوامل خطر ابتلا به کرنیکتروس در بیماران مراجعه‌ کننده به درمانگاه نورولوژی کودکان در سال‌های 95-1390

مقدمه: ایکتر نوزادی، عوارض شدید بالقوه‌ای نظیر کرنیکتروس دارد. پیش‌گیری از کرنیکتروس و هایپربیلی‌روبینمی، بر اساس یافتن نوزادان دارای عوامل خطر و شروع درمان آن در اسرع وقت می‌باشد. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین بخشی از علل کرنیکتروس و عوامل خطر آن انجام شد.روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی گذشته‌نگر، بر روی کودکانی که با تشخیص کرنیکتروس به درمانگاه نورولوژی کودکان در سال‌های 95-1390 مراجعه کردند، انجام شد. پرونده‌ی درمانگاهی بیماران، بررسی و اطلاعات مورد نیاز جهت بررسی اهداف و فرضیه‌ها استخراج گردید. واکاوی داده‌های کمی با میانگین ± انحراف معیار و میانه و داده‎‌های کیفی با تعداد (درصد) بیان شد.یافته‌ها: در این مطالعه، پرونده‌ی درمانگاهی 19 بیمار مبتلا به کرنیکتروس بررسی شد که میانگین سن 6.6 ± 4.29 سال داشتند. 78.9 درصد بیماران پسر بودند. 63.2 درصد نوزادان ترم و 57.9 درصد حاصل زایمان طبیعی بودند. سابقه‌ی فامیلی زردی نوزادی 52.6 درصد بیماران مثبت بود. در میان علل هایپربیلی‌روبینمی، عدم تطابق گروه خونی، rh و کمبود glucose-6-phosphate dehydrogenase (g6pd) بیشترین فراوانی را داشتند. 84.2 درصد بیماران تحت درمان تعویض خون و 15.8 درصد تحت درمان دارویی قرار گرفتند. میانگین سن مادران هنگام تولد نوزاد 3.98 ± 26.30 سال بود. میانگین سطح بیلی‌روبین 10.46 ± 34.4 میلی‌گرم/دسی‌لیتر بود. میانگین مدت زمان تاخیر در درمان 0.95 ± 1.10 روز بود.نتیجه‌گیری: کرنیکتروس در بیشتر موارد قابل پیش‌گیری است. مهم‌ترین علت بروز کرنیکتروس، تشخیص دیرهنگام خانواده‌ها بوده ‌است. لازم است برنامه‌ی ویژه‌ای برای پیش‌گیری از کرنیکتروس و مراقبت سیستماتیک پس از تولد نوزادان توسط افراد واجد ‌صلاحیت در سیستم بهداشت و درمان، برنامه‌ریزی و اجرا شود.