مقایسه‌ی تاثیر آموزش بهداشت روان به دو روش ایفای نقش و گروه‌های کوچک بحث بر سلامت روان پسران نوجوان

مقدمه: سلامت روان، یکی از مهم‌ترین ابعاد سلامتی در دوران نوجوانی می‌باشد که در صورت عدم توجه به آن، سبب بروز عوارض ناگواری در زندگی نوجوانان می‌شود. از این رو، یافتن راهی در جهت افزایش سلامت روان در این دوران امری ضروری است. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، مقایسه‌ی تاثیر آموزش بهداشت روان به دو روش ایفای نقش و گروه‌های کوچک بر سلامت روان پسران نوجوان می‌باشد.روش‌ها: این مطالعه بر روی 183 دانش‌آموز پسر که به صورت تصادفی از چهار مدرسه‌ی یکی از نواحی آموزش و پرورش شهرستان اصفهان (92 نفر در گروه‌های کوچک بحث و 91 نفر در گروه ایفای نقش) انتخاب شدند، انجام گرفت. ارزیابی مداخله با پرسش‌نامه‌ی goldberg انجام گرفت که قبل و دو ماه بعد از مداخله در گروه‌های مورد مطالعه تکمیل شد.یافته‌ها: آموزش در دو روش مختلف ایفای نقش و گروه‌های کوچک بحث، در بهبود سلامت عمومی موثر بود، اما در گروه ایفای نقش (8.74 ± 11.57)، تاثیر کمتری نسبت به گروه‌های کوچک بحث (10.52 ± 14.58) داشت (0.003 > p). همچنین، در گروه ایفای نقش علایم اضطرابی (2.34± 2.46)، کارکرد اجتماعی (2.60 ± 2.74) و علایم جسمانی (2.32 ± 3.13) نسبت به علایم اضطرابی (3.11 ± 3.55) (0.001 = p)، کارکرد اجتماعی (3.11 ± 3.57) (0.001 = p) و علایم جسمانی (3.26 ± 4.01) (0.011 = p) در گروه‌های کوچک بحث، به طور معنی‌داری کمتر بود.نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر روش ایفای نقش در بهبود سلامت عمومی، می‌توان این روش را در ارتقای سلامت دانش‌آموزان مورد استفاده قرار داد