اثربخشی افزودن مداخلات درمان جنسی plissit به داروی بوپروپیون بر اختلال عملکرد جنسی و رضایت زناشویی مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون

مقدمه: یکی از عوارض درمان نگهدارنده با متادون اختلال عملکرد جنسی و رضایت زناشویی می باشد که باعث عدم تمایل به ادامه درمان در مراجعین می باشد. اثربخشی درمان‌های دارویی مانند بوپروپیون در این افراد در مطالعات قبل مورد بررسی و تایید قرار گرفته است، اما میزان اثربخشی مداخلات تخصصی درمان جنسی مانند permission، limited information، specific suggestions و intensive therapy (plissit) تاکنون مطرح نشده است. از این رو، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی افزودن plissit به داروی بوپروپیون بر اختلال عملکرد جنسی و رضایت زناشویی مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 50 بیمار مرد تحت درمان نگهدارنده با متادون مبتلا به اختلال عملکرد جنسی از بین مراجعان به درمانگاه‌های ترک اعتیاد وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس، به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تخصیص یافتند (25 = n). هر دو گروه، بوپروپیون آهسته رهش را با دز معمول (300-150 میلی‌گرم) جهت بهبود عملکرد جنسی دریافت کردند. گروه مورد، به مدت شش هفته درمان plissit را نیز دریافت کردند. عملکرد جنسی و رضایت زناشویی مشارکت کنندگان هر دو گروه توسط دو پرسش‌نامه‌ی تجارب جنسی arizona (arizona sexual experiences scale یا asex) و نسخه‌ی تجدید نظر شده‌‌ی سازگاری زوجی (revised dyadic adjustment scale یا rdas) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین تغییرات ایجاد شده در نمرات کلی اختلال عملکرد جنسی و رضایت زناشویی طی مداخله، بین دو گروه مورد و شاهد دارای تفاوت معنی‌داری بود (0.001 > p برای همه).نتیجه‌گیری: افزودن plissit به داروی بوپروپیون، باعث بهبود اختلال عملکرد جنسی و رضایت زناشویی مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون می‌شود. پیشنهاد می‌گردد این مداخله توسط مشاورین در درمانگاه‌های ترک اعتیاد به ‌کار گرفته شود.