استفاده از روش Real-Time Pcr و پروب های اختصاصی آلل Taqmanبه منظور شناسایی جهش های نقطه ای مقاومت به کلاریترومایسین در هلیکوباکتر پیلوری

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری یک ارگانیسم مشکل پسند و کند رشدی است که انجام تست های حساسیت آنتی بیوتیکی آن به 10 تا 14 روز زمان نیاز دارد. استفاده از روش های مولکولی می تواند جایگزین دقیق و مناسبی برای شناسایی هم زمان جهش های نقطه ای مقاومت آنتی بیوتیکی در این باکتری می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی مقاومت به کلاریترومایسین و جهش های نقطه ای مرتبط با آن با استفاده از روش real-time pcr می باشد. روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 200 نمونه بیوپسی تهیه شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. در ابتدا با استفاده از روش های اوره آز سریع(rut) و واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) وجود هلیکوباکتر پیلوری تشخیص داده شد. در مرحله بعد با استفاده از روش real-time pcr، مقاومت به کلاریترومایسین و جهش های نقطه ای مرتبط با آن با استفاده از پروب های اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از مجموع نمونه های مورد بررسی، در 164 (82%) نمونه هلیکوباکتر پیلوری شناسایی گردید که 105 (64.2%) نمونه حساس و 59 (35.98%) نمونه آن مقاوم به آنتی بیوتیک کلاریترومایسین بودند. در بین سوش های مقاوم شناسایی شده موتاسیون های نقطه ای a2144g، a2143g، a2143c و a2142g به ترتیب فراوانی 2.44%، 15.85%، 9.15 و 12.19 را داشتند. اما در 5 (8.47%) نمونه مقاوم، هیچ کدام از این ژنوتیپ ها شناسایی نشد. در بین سویه های دارای مقاومت، 38 (23.17%) نمونه تنها دارای یک ژنوتیپ و 16 (9.76%) نمونه دارای مخلوطی از ژنوتیپ ها بودند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تکنیک real-time pcr به صورت مستقیم در نمونه های بیوپسی توانایی شناسایی هم زمان هلیکوباکتر پیلوری و انواع مقاومت به کلاریترومایسین در کمترین زمان را دارد.

RealTime PCR Assay Using AlleleSpecific TaqMan probe for Detection of Clarithromycin Resistance and Its Point Mutations in Helicobacter Pylori

<p class=abstract><strong>Background:</strong> This study aimed to evaluate the changes of posterior corneal curvature after photorefractive keratectomy (PRK) in patient with myopia greater than 6 diopters.</p><p class=abstract><strong>Methods:</strong> The study was conducted on 107 eyes of 57 patients with the preoperative spherical equivalent refractive error of at least minus six diopters. Subjects underwent PRK for treatment of myopia or myopic astigmatism and were followed 4 months later to evaluate their refractive error. The posterior corneal curvature was evaluated by orbscan II topography preoperatively and 4 months after PRK.</p><p class=abstract><strong>Finding:</strong> The diameter of posterior corneal bestfitted sphere (BFS) in 3, 5, 7 and 10 millimeter zones before surgery was 6.089 ± 0.2666, 6.137± 0.253, 6.299 ± 0.268, and 6.506± 0.312 millimeters respectively and after surgery these values had changed to 5.673± 0.362, 5.809± 0.341, 6.056± 0.309, and 6.347± 0.334 millimeters respectively.</p><p class=abstract><strong>Conclusion: </strong>PRK for treatment of high myopia makes significant changes in the diameter of all measured zones of posterior cornea. The amount of alteration changed with regard to the selected zone, with the maximum effect in 3 and minimum effect in 10 millimeter zones. </p><p class=abstract> </p>