ارزیابی شکستگی هیپ در افراد مبتلا و غیر مبتلا به دیابت

مقدمه: شکستگی هیپ یکی از جدی‌ترین مسایل و دومین علت بستری در جمعیت مسن می‌باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی شکستگی لگن در مبتلایان به دیابت و عوارض آن نسبت به افراد غیر مبتلا به این بیماری انجام شد. روش‌ها: این مطالعه‌ی مقطعی روی تمامی بیمارانی که از سال 1387 تا سال 1391 با شکستگی هیپ در بیمارستان شهید بهشتی و یحیی‌نژاد بابل بستری شدند، انجام گرفت. چک لیست در بر دارنده‌ی اطلاعات دموگرافیک، محل شکستگی، نوع درمان، طول مدت بستری، عوارض حین و بعد از عمل جراحی برای همه‌ی بیماران تکمیل شد. اطلاعات به وسیله‌ی نرم‌افزار spss نسخه‌ی 20 و آزمون‌های آماری student-t و 2χ تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: از 195 بیمار، 116 (59.5 درصد) مرد و 79 نفر (40.5 درصد) زن بودند. 155 نفر (79.4 درصد) غیر‌ مبتلا به دیابت با میانگین سنی 17.53 ± 63.25 سال و 40 بیمار (20.5 درصد) مبتلا به دیابت با میانگین سنی 25.12 ± 67.67 سال بودند. در بین مبتلایان به دیابت 1 نفر (2.5 درصد) به دیابت نوع یک و 39 نفر (97.5 درصد) مبتلا به دیابت نوع دو مبتلا بودند. محل شکستگی در بیماران غیر‌ مبتلا، 56.8 درصد گردن ران، 21.9 درصد اینترتروکانتریک، 18.1 درصد سر ران و در مبتلایان به دیابتی 50 درصد گردن ران، 35 درصد اینترتروکانتریک و 15 درصد سر ران بود. حجم خون تزریقی بعد از عمل در افراد مبتلا و غیر مبتلا به ترتیب 1.49 ± 3.30 و 1.52 ± 2.43 سی سی به صورت packed cell بود که به طور معنی‌داری در مبتلایان به دیابت بیشتر بود (0.029 = p). نتیجه‌گیری: با وجود شیوع بالای شکستگی هیپ و تاثیر دیابت در بروز شکستگی هیپ شاید بتوان با افزایش آگاهی و مراقبت از مبتلایان به دیابت به خصوص سالمندان از ایجاد این صدمات کاست.