بررسی معیار abcd2 در بیماران مبتلا به حمله‌ی ایسکمی گذرا

مقدمه: حمله‌ی ایسکمی گذرا (transient ischemic attack یا tia) یک تشخیص شایع در بخش اورژانس می‌باشد. در حال حاضر رویکرد دقیقی در مورد پیگیری این بیماران به صورت سرپایی یا بستری وجود ندارد. به تازگی تلاش‌هایی برای دسته‌بندی گروه‌های پر خطر بیماران مبتلا به tia از طریق سیستم‌های امتیازدهی مانند معیار abcd2 صورت گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی معیار abcd2 در جمعیت ایرانی بود. روش‌ها: افراد شرکت‌کننده در مطالعه از میان مبتلایان به tia که در سال 1388 و 1389 در بخش نورولوژی بیمارستان رسول اکرم (ص) بستری بودند، انتخاب شدند و به مدت یک هفته تحت پیگیری قرار گرفتند. تشخیص اولیه در این بیماران tia با زمان علایم کمتر از 24 ساعت و عدم وجود ضایعات مغزی در سی تی اسکن بودند. یافته‌ها: 100 بیمار در دو گروه مساوی در این مطالعه شرکت کردند. گروه اول (گروه کم خطر) دارای 4 ≥ abcd2 و گروه دوم (گروه پر خطر) دارای4 < abcd2 بودند. میانگین امتیاز abcd2 در بیماران 1.1 ± 4.71 بود. در پیگیری یک هفته‌ای از بیماران، 11 بیمار (8 بیمار در گروه پر خطر و 3 بیمار در گروه کم خطر) دچار tia یا سکته‌ی مغزی گردیدند. اختلاف آماری معنی‌داری بین شیوع دیابت و بروز tia در دو گروه وجود داشت (در گروه پر خطر 0.037 = p، در گروه کم خطر 0.029 = p). حساسیت این معیار 72.7 درصد و ویژگی آن 52.8 درصد بود. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه می‌توان گفت که هر چند معیار abcd2 یک ابزار مناسب جهت تعیین پروگنوز بیماران tia در هفته‌ی اول پیگیری است، ولی حساسیت و ویژگی بالایی ندارد و اتکا به آن به تنهایی نمی‌تواند نتیجه‌ی مناسبی داشته باشد.