اثر انالاپریل در بهبود وضعیت سیتوکین‌های ضد التهابی در بیماران مبتلا به میگرن

مقدمه: میگرن یکی از انواع شایع سردرد است. یکی از مکانیسم‌های احتمالی در فیزیوپاتولوژی این بیماری التهاب نوروژنیک می‌باشد که در مطالعات قبلی با تغییراتی که در میزان انواع فاکتورهای التهابی نظیر اینترلوکین‌ها، adhesion moleculeها و واکنش‌گرهای فاز حاد انجام شده، وجود آن مطرح گردیده است. از طرفی، یکی از عملکردهای مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (angiotensin converting enzyme inhibitors یا aceis) فعالیت ضد التهابی آن‌ها می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر انالاپریل در وضعیت سیتوکین‌های ضد التهابی در بیماران مبتلا به میگرن بود.روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده‌ی دوسوکور با شاهد دارونما، تجویز 10 میلی‌گرم انالاپریل در روز در مقایسه با دارونمای هم‌سان در 40 نفر بیمار مبتلا به میگرن برای دو ماه انجام گرفت. میزان اینترلوکین 4 (il-4)، اینترلوکین 10 (il-10) و اینترلوکین 13 (il-13) در سرم تمام بیماران در ماه‌های 0 و 2 اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: مقادیر il-4 (0.001 = p)، il10 (p<0.001 p) و il-13 (p<0.001 p) در گروه مورد پس از درمان با انالاپریل افزایش معنی‌داری یافت.نتیجه‌گیری:انالاپریل ممکن است در بهبود وضعیت التهابی بیماران مبتلا به میگرن موثر باشد؛ این اثر ضد التهابی می‌تواند در اثر افزایش سیتوکین‌های ضد التهابی در این بیماران ایجاد شده باشد. انالاپریل با کاهش خطر درگیری‌های مغزی عروقی می‌تواند شانس ایجاد حملات بعدی میگرن و همچنین سایر بیماری‌های عروقی وابسته را بکاهد.