بررسی مقایسه‌ای تغییرات قلبی - عروقی و همودینامیک بیماران در preload با ولوون و رینگر لاکتات طی اعمال ارتوپدی اندام تحتانی با بیهوشی نخاعی

مقدمه: یکی از عوارض مهم بیهوشی نخاعی ناپایداری همودینامیک پس از بیهوشی است که شیوع بالایی دارد و باعث افزایش عوارض و مرگ و میر می‌گردد. از جمله روش‌های پیشگیری از این عارضه preload بیمار با سرم می‌باشد. ولوون یکی از ترکیبات هیدروکسی اتیل استارچ‌ها است که می‌تواند باعث افزایش حجم عروقی و جبران اختلالات همودینامیک گردد و حداقل عوارض مرتبط با این ترکیبات را دارا می‌باشد. در این مطالعه استفاده از این ترکیب نوین برای preload با روش معمول preload یعنی رینگر لاکتات مقایسه شد. روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دوسوکور بود که روی بیمارانی که جهت اعمال ارتوپدی اندام تحتانی تحت بیهوشی نخاعی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران به صورت یک در میان به دو گروه preload با رینگر لاکتات و preload با ولوون تقسیم شدند و سرم مورد نظر طی 20 دقیقه پیش از بیهوشی نخاعی برای آن‌ها انفوزیون شد. شاخص‌های همودینامک شامل فشار خون، تعداد ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن قبل از preload، قبل از بیهوشی، پس از وضعیت دادن و در دقایق 1، 3، 5، 10، 15 و 30 پس از وضعیت دادن به بیمار ثبت گردید. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss آنالیز شد. یافته‌ها: در این مطالعه 80 بیمار در دو گروه 40 نفری بررسی شدند. میانگین فشار خون سیستولی در ابتدا و انتهای مطالعه در گروه ولوون 16.7 ± 129.3 و 16.2 ± 113.2 و در گروه رینگر لاکتات 14.3 ± 128.1 و 16.1 ± 113.8 میلی‌متر جیوه بود و تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت. روند تغییرات فشار خون سیستوی، دیاستول، ضریان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون در دو گروه اختلاف معنی‌داری نداشت، اما میانگین تغییرات تنفس در دو گروه تفاوت معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه‌ی حاضر ضمن توصیه به انجام مطالعات بیشتر، باید با توجه به هزینه‌های مصروفه جهت تهیه‌ی سرم مورد استفاده در preload و همچنین در دسترس بودن سرم، بنا به تشخیص پزشک متخصص بیهوشی از هر کدام از ترکیبات مذکور استفاده نمود.