تاثیر ویتامین d بر مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی نوع دو: مدل هم‌گروهی جامع

مقدمه: شماری از مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند که مصرف ویتامینd یکی از اقدامات پیشگیرانه‌ای است که نقش بالقوه‌ای در کاهش پیشرفت دیابت نوع 2، مقاومت به انسولین و سندرم متابولیک دارد. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر ویتامین d بر مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در شهر قم بود. روش‌ها: مطالعه در قالب مدل هم‌گروهی جامع در سال 1391 در شهر قم انجام شد. شرکت‌کنندگان120بیمار دیابتی بودند که 58 نفر از آن‌ها موافقت کردند که به طور تصادفی در دو گروه قرار بگیرند و 62 بیمار طبق ترجیح خود در دو گروه دیگر قرار گرفتند. برای گروه درمان در گروه‌های تصادفی‌شده و ترجیحی، یک عدد قرص ویتامین d 50000 واحدی خوراکی هر هفته یک عدد برای مدت 3 ماه استفاده شد. در گروه شاهد یک عدد قرص دارونمای ویتامین d، مشابه روش توضیح داده‌شده در بالا، داده شد. در گروه ترجیحی، بیماران نه ویتامین دریافت کردند و نه دارونما. وجود مقاومت به انسولین به صورت homa-ir (homeostatic model assessment: insulin resistance) بیشتر از 3.87 تعریف شد. یافته‌ها: پس از کنترل متغیر‌های جنس، سن، شاخص توده‌ی بدنی، دور کمر، مدت ابتلا به دیابت، بیماری قلبی و نمایه‌ی homa-ir، نتایج این مطالعه نشان داد که ویتامین d در گروه تصادفی‌شده به طور معنی‌داری باعث کاهش نمایه‌ی homa-ir گردید، اما در گروه ترجیحی (هم‌گروهی) این کاهش از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: ویتامین d می‌تواند بر کاهش سطح قند خون ناشتا و مقاومت انسولین در گروه تصادفی‌شده موثر باشد اما در گروه ترجیحی قادر به این کاهش نیست.