مشخصات اپیدمیولوژیک و عوامل خطر نیاز به مراقبت در بخش مراقبت‌های ویژه و مرگ در بیماران مبتلا به آنفلوانزای h1n1

مقدمه: در سال 2009 میلادی پاندمی شکل جدیدی از ویروس h1n1 با توانایی انتقال از انسان به انسان بروز نمود. در کشور ما نیز این همه‌گیری در سال‌های 1388 و 1389 به وقوع پیوست. در این مطالعه، اپیدمیولوژی مبتلایان به آنفلوانزای h1n1 ارزیابی شد و عوامل خطر نیاز به مراقبت در بخش مراقبت‌های ویژه و مرگ شناسایی گردید.روش‌ها: از ابتدا تا انتهای سال 1388 مبتلایان به آنفلوانزای h1n1 بستری‌شده در مرکز پزشکی الزهرا (س) در یک مطالعه‌ی مقطعی توصیفی بررسی شدند. یافته‌های دموگرافیک، علایم کلنیکی، یافته‌های آزمایشگاهی و رادیولوژیک و بیماری‌های زمینه‌ای افراد مورد مطالعه ثبت گردید. داده‌ها به وسیله‌ی آزمون‌های آماری 2χ، one way anova و student-t در سطح معنی‌داری 0.05 تحلیل گردید.یافته‌ها: در طول مطالعه 74 زن و 76 مرد با تشخیص ابتلا به آنفلوانزای h1n1 به مطالعه وارد شدند. تب (87 درصد)، سرفه (76 درصد)، تنگی نفس (7.48 درصد) شایع‌ترین یافته‌های کلنیکی و لنفوپنی (49.3 درصد) شایع‌ترین یافته‌ی پاراکلنیکی بود. در 28 درصد موارد بیماران نیاز به حمایت تهویه‌ای پیدا نمودند. 23 نفر (15.3 درصد) از بیماران پذیرش‌شده فوت کردند. وجود علایم نورولوژیک (5.83 = or)، لنفوپنی (2.87 = or) و وجود انفیلتراسیون در رادیوگرافی قفسه‌ی صدری (1.67 = or) در افزایش نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه موثر بودند. بیشترین عوامل خطر مرگ به ترتیب ظهور علایم نورولوژیک (17.04 = or)، درد شکم (5.60 = or)، افزایش کراتین کیناز (4.89 = or)، دیسترس تنفسی (3.67 = or) و لنفوپنی (2.27 = or) بودند.نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که علایم نورولوژیک، لنفوپنی و انفیلتراسیون در رادیوگرافی قفسه‌ی صدری از عوامل خطر نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه هستند. به علاوه علایم نورولوژیک، درد شکم، افزایش کراتین کیناز، دیسترس تنفسی و لنفوپنی احتمال مرگ را افزایش می‌دهند.