تاثیر ورزش کوتاه مدت بر علایم ترک اعتیاد در حضور یا عدم حضور ناحیه‌ی mpfc در رت‌های نر وابسته به مورفین

مقدمه: فعالیت بدنی کوتاه مدت یکی از پارامترهای قابل قبول و در دسترس برای درمان و جلوگیری از اعتیاد به مواد مخدر معرفی شده است. قشر پره‌فرونتال (prefrontal cortex) مغز به عنوان میانجی‌گر بسیاری از پاسخ‌های پیچیده‌ی رفتاری به ویژه آن‌هایی که در ارتباط با اعتیاد و سوء‌مصرف دارویی هستند، درگیر می‌باشد. در تحقیق حاضر اثرات فعالیت بدنی کوتاه مدت در حضور یا عدم حضور قشر پیش پیشانی میانی (mpfc یا medial prefrontal cortex) و تاثیر آن بر علایم ترک اعتیاد ارزیابی شد. روش‌ها: این تحقیق تجربی بر روی رت‌های نر ن‍‍ژاد ویستار با وزن تقریبی 250 تا 300 گرم که به 4 گروه شاهد، شم و 2 گروه آزمون تقسیم شدند. در یکی ا‌ز گروه‌های آزمون، رت‌ها تحت جراحی استریوتاکسیک و تخریب هسته‌ی mpfc قرار گرفتند. برای بررسی اثرات ورزش از دستگاه تردمیل با سرعت قابل تنظیم 17 متر در دقیقه و شیب 15 درجه استفاده شد. بعد از تزریق 3 دوز مورفین 10، 20، 40 میلی‌گرم در 9 روز و دویدن بر روی تردمیل، در روز دهم علایم ترک اعتیاد در آن‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: تزریق مورفین با دوز‌های گفته‌شده و دویدن بر روی تردمیل بدون تخریب ناحیه‌ی mpfc باعث کاهش میل به مورفین شد؛ اختلاف معنی‌داری بین رت‌هایی که با جراحی استریوتاکسیک و تخریب ناحیه‌ی mpfc یا بدون آن، مورفین دریافت کرده بودند ولی تحت ورزش قرار نگرفته بودند، دیده شد (0.05 > p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که در مقایسه با گروهی که تحت جراحی قرار گرفتند و ناحیه‌ی mpfc در آن‌ها تخریب شد، ورزش در حضور ناحیه‌ی mpfc باعث کاهش میل به مورفین و علایم اعتیاد می‌گردد.