ایجاد بانک تومور و چالش‌های آن

سرطان یک اختلال چند عاملی می‌باشد که بررسی آن‌ها نیازمند انجام مطالعات همه جانبه بر روی سلول‌ها، dna، rna و پروتئین‌های تومور می‌باشد. این نوع از مطالعات به نام omics می‌باشند که شامل ژنومیکس و پروتئومیکس هستند. بانک تومور یک واژه است که به طور معمول برای جمع‌آوری، ذخیره‌سازی و استفاده از بافت تازه در مقاصد تحقیقات زیست پزشکی سرطان استفاده می‌شود. اکثر بانک‌های تومور به جمع‌آوری نمونه‌هایی از بافت تومور می‌پردازند که نیازی به آن برای تشخیص‌های پاتولوژیک بعد از جراحی و برداشتن تومور نیست. این بافت اغلب به منظور یخ بستن به سرعت در نیتروژن مایع قرار داده می‌شود یا این که ممکن است در محلول‌های ثابت‌کننده نگهداری شود. اکثر مراکز سرطان دارای بانک توموری هستند که ذخیره‌سازی نمونه‌های توموری از بیمار و بافت سالم مجاور آن را انجام می‌دهند. تغییر در روش‌های تشخیص و شناسایی بیومارکرها نیازمند دسترسی به تعداد کافی از نمونه‌ها دارد و فراهم نمودن یک بانک از تومور‌ها یک قدم ضروری در این مورد است. سالیانه، ده‌ها و شاید صدها عمل جراحی در کشور ما انجام می‌شود که گنج بزرگی از سلول‌های سرطانی است و می‌توان با جمع‌آوری آن‌ها یک بانک تومور ایجاد نمود.