بررسی زمان بقا و عود بیماران مبتلا به سرطان رکتوم در اصفهان

مقدمه: سرطان رکتوم یکی از شایع‌ترین سرطان‌های دستگاه گوارش است که همراه با سرطان‌های کولون حدود 10 درصد از مرگ و میرهای ناشی از سرطان را به خود اختصاص می‌دهند. با توجه به شیوع به نسبت بالای سرطان رکتوم در استان اصفهان مطالعه‌ی حاضر به منظور تعیین و مقایسه‌ی میزان بقا وعود بیماران با آمارهای جهانی طرح‌ریزی شد. روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه‌ی تحلیل بقا بود که در سال 1392 در مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) اصفهان انجام شد. در این مطالعه 101 بیمار مبتلا به سرطان رکتوم که از ابتدای سال 1382 تا 1391با تشخیص سرطان رکتوم بستری شده بودند انتخاب شدند و از طریق بررسی پرونده، اطلاعات مورد نیاز آن‌ها استخراج و در خصوص پیامد بیماری و موارد نقص پرونده، با خانواده بیمار تماس گرفته شد و اطلاعات بیماران تکمیل گردید. نتایج پاتولوژی بعد از عمل بیماران استخراج گردید. بیماران به صورت دوره‌ای پیگیری شدند تا در صورت فوت یا بستری مجدد، علت مشخص گردد. اطلاعات گردآوری‌شده در پرسشنامه ثبت و پس از ورود به رایانه به وسیله‌ی نرم‌افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین زمان بقا در کل بیماران مورد مطالعه 0.45 ± 5.45 سال بود. همچنین بر حسب آزمون بقای kaplan-meier ، میانه‌ی زمان بقا نیز در این بیماران 0.9 ± 6 سال بود. میانگین و میانه‌ی زمان بقا بر حسب مرحله ی بیماری اختلاف معنی‌دار داشت (0.001 > p)، ولی سایر عوامل، تاثیر معنی‌داری در زمان بقای بیماران نداشتند. میانگین و میانه‌ی زمان عود در کل بیماران مورد مطالعه به ترتیب 2.3 ± 14.05 و 0.83 ± 12 ماه بود. انجام شیمی‌درمانی و رادیوتراپی قبل از عمل در زمان عود بیماری تاثیر معنی‌داری داشت و بقیه‌ی عوامل، تاثیری در زمان عود نداشتند. نتیجه‌گیری: با توجه به بالا بودن میزان عود و پایین بودن بقا در بیماران مورد مطالعه‌‌ی ما نسبت به آمار جهانی یک بازنگری کلی در روند درمان سرطان رکتوم در استان اصفهان پیشنهاد می‌گردد.