ایجاد تصاویر پروجکشن از 11 لایه‌ی شبکیه و ترکیب آن‌ها با استفاده از عملگرهای آماری برای به دست آوردن تصویری با کنتراست مناسب از عمق شبکیه

مقدمه: oct (optical coherence tomography) یک مدالیته‌ی مهم و شناخته‌شده برای ارزیابی و تشخیص غیر تهاجمی بیماری‌های چشم مانند زوال چشمی وابسته به سن (age related macular degeneration یا amd)، dme (diabetic macular edema) و گلوکوما می‌باشد. oct حوزه‌ی طیف (spectral domain optical coherence tomography یا sd-oct) حجم‌های سه بعدی از شبکیه را ایجاد می‌کند که در شرایط بالینی بسیار مفید هستند. در همین راستا ایجاد تصاویر پروجکشن منحصر به هر لایه‌ی شبکیه علاوه بر ارائه‌ی اطلاعات مربوط به اجزای شبکیه در هر لایه‌ی آن، می‌تواند میزان آسیب‌پذیری هر لایه را در اثر بروز یک بیماری خاص به صورت مجزا به تصویر کشد. روش‌ها: در این مطالعه در اولین گام با ترکیب میزان روشنایی واکسل‌های (voxels) بین هر دو مرز متوالی با استفاده از عملگرهای آماری متفاوت از جمله میانگین، میانه، بیشینه و کمینه، تصویر پروجکشن مرتبط با هر یک از 11 لایه‌ی شبکیه ایجاد شد. سپس تصاویر پروجکشن لایه‌های شبکیه با استفاده از عملگرهای آماری با یکدیگرترکیب گردیدند تا تصویری به دست آمد که علاوه بر رفع noise، دارای وضوح بهتری از اطلاعات برجسته‌ی شبکیه در محور x-y بود. یافته‌ها: تصاویر پروجکشن مرتبط با هر لایه‌ی شبکیه با استفاده از روش‌های متفاوت آماری به دست آمدند. هر کدام از این روش‌ها در لایه‌های خاصی تصاویر بهتری را نسبت به سایر روش‌ها ایجاد کردند که در گام‌های بعدی کار مورد استفاده قرار گرفتند. ترکیب لایه‌ها با یکدیگر نیز اطلاعات مناسبی از عمق شبکیه را در بخش‌های متفاوت آن ارائه کرد. بهبود وضوح تصاویر مرتبط لایه‌ها در تصویر ترکیب‌شده و ایجاد مختصات کامل‌تری از وجود رگ‌ها، از ویژگی‌های مهم این تصویر بود. نتیجه‌گیری: از تصویر پروجکشن به دست‌آمده می‌توان در استخراج ویژگی‌های مهم شبکیه از جمله استخراج رگ‌ها، محدوده و مرکز ناحیه‌ی ماکولا بهره گرفت. همچنین ممکن است استفاده از تبدیلات چند مقیاسی جدید مانند تبدیل کرولت به نتایج بهتری برای تصویر ترکیب‌شده‌ی نهایی بیانجامد.