اثر مواجهه با استرس مزمن ناهمگن ترتیبی در مادران باردار بر رفتار درد ناشی از آزمون فرمالین در فرزندان بالغ موش صحرایی

مقدمه: استرس‌های گوناگون موجود در طبیعت بر مادر باردار موجب تاثیراتی بر فرزند وی خواهد شد. استرس‌های ناهمگن ممکن است به طور بهتری اثرات استرس مزمن را بر رفتار دردی در فرزندان نشان دهد. در این تحقیق، اثر استرس ناهمگن مزمن در دوره‌ی بارداری بر رفتارهای دردی فرزندان در موش صحرایی با استفاده از آزمون فرمالین مطالعه شد. روش‌ها: در این پژوهش، حیوانات در دوگروه با و بدون استرس ناهمگن مزمن تقسیم بندی شدند و فرزندان آن‌ها در هر گروه، به دو گروه نر و ماده تقسیم گردیدند. استرس ناهمگن مزمن شامل محرومیت غذایی، محرومیت از آب، استرس بی‌حرکتی، بی‌حرکتی در دمای 4 درجه‌ی سانتی‌گراد، شنای اجباری و استرس اجتماعی برای گروه‌های استرسی از روز 9 تا 19 بارداری اعمال شد و از آزمون فرمالین روی فرزندان، به عنوان مدل درد التهابی استفاده شد. یافته‌ها: استرس ناهمگن مزمن، در موش‌های صحرایی نر باعث افزایش رفتارهای دردی در بخش ابتدایی و در موش‌های صحرایی ماده، باعث افزایش رفتارهای دردی در بخش انتهایی فاز 2 آزمون فرمالین شد. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض استرس ناهمگن مزمن در موش نر و ماده سبب افزایش وابسته به جنس رفتارهای دردی آزمون فرمالین می‌شود. پیشنهاد می‌گردد که مدل استرس ناهمگن ترتیبی می‌تواند در شبیه سازی و ارزیابی مکانیسم‌های پایه‌ی استرس در دوران بارداری بر رفتارهای درد فرزندان مفید باشد.