بررسی تاثیر مشخصات فیزیکی ایمپلانت‌های ستون مهره‌ای بر توزیع دوز نخاع

مقدمه: در پرتودرمانی، حضور ایمپلانت‌های فلزی بر توزیع دوز تاثیر می‌گذارد. این اثر، علاوه بر انرژی پرتو به نوع، اندازه، جنس و موقعیت قرارگیری ایمپلانت بستگی دارد. در این تحقیق، تاثیر ایمپلانت‌های ستون مهره‌ای بر توزیع دوز در نخاع، توسط شبیه‌سازی monte carlo بررسی شد.روش‌ها: شتاب دهنده‌ی انکور، فانتوم آب، فانتوم پلکسی‌گلاس حاوی ستون مهره‌ای و فانتوم پلکسی‌گلاس حاوی ستون مهره‌ای و ایمپلانت‌های میله‌ای توسط کد‌های کاربر beamnrc و dosxyznrc شبیه‌سازی و اعتبارسنجی شد. اثر حضور ایمپلانت‌ها و تغییر اندازه، جنس و موقعیت ایمپلانت‌ها بر توزیع دوز بررسی شد.یافته‌ها: مقایسه توزیع دوز با و بدون ایمپلانت، نشان دهنده‌ی افزایش دوز ناشی از الکترون‌های برگشتی از سطح فلز تا 5/5 درصد و تا فاصله‌ی mm 4 از سطح فلز بود. بیشترین تضعیف، ناشی از فلز تایتانیوم 9 درصد بود. با کاهش فاصله‌ی بین میله‌ها، افزایش اثر تضعیف و با کاهش فاصله‌ی میله‌ها از نخاع، افزایش دوز در نخاع مشاهده شد. کاهش قطر میله‌ها سبب کاهش تغییرات دوز شد. تغییر جنس ایمپلانت‌ها از تایتانیوم به ویتالیوم و استیل، تضعیف را به میزان 2 برابر افزایش داد.نتیجه‌گیری: آشفتگی دوز ناشی از ایمپلانت، در نخاع قرار گرفته در سایه‌ی فلز به صورت کاهش و در نخاع قرار گرفته بین دو میله، به صورت هم‌افزایش و هم‌کاهش بود. اثر اندازه‌ی ایمپلانت با بزرگ شدن قطر آن و اثر جنس، زمانی که نخاع در سایه‌ی ایمپلانت واقع شود، اهمیت بیشتری می‌یابد. به طور کلی، تاثیر ایمپلانت بر توزیع دوز نخاع، تابعی از اندازه، جنس و موقعیت قرارگیری ایمپلانت است. بنابراین بررسی توزیع دوز برای این بیماران توصیه می‌شود.