بررسی ارتباط نسبت نوتروفیل به لنفوسیت با وسعت تنگی عروق کرونر در بیماران سندرم کرونری حاد بدون افزایش قطعه‌ی St

مقدمه: بیماری‌های قلبی- عروقی، یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در ایران و جهان می‌باشد. با توجه به این که التهاب نقش اساسی در فرایند آترواسکلروز بازی می‌کند، بررسی عوامل التهابی به عنوان عامل ایجاد کننده‌ی وقایع قلبی- عروقی، می‌تواند مفید باشد. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط نسبت نوتروفیل به لنفوسیت با وسعت تنگی عروق کرونر در بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر بود. روش‌ها: این مطالعه، به صورت مقطعی بر روی 372 بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر در سال 1395 به علت سندرم کرونری حاد بدون افزایش قطعه‌ی st انجام گرفت. پس از اخذ رضایت از بیماران و ثبت اطلاعات دموگرافیک، نوتروفیل به لنفوسیت و وسعت درگیری عروق کرونری در بیماران ثبت شد. آزمون‌های χ2 و anova جهت مقایسه‌ی داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: ارتباط مستقیم و معنی‌داری میان نوتروفیل به لنفوسیت خونی و وسعت درگیری عروق کرونر دیده شد (0.125 = r و 0.016 = p). همچنین، با بررسی دقت تشخیصی نوتروفیل به لنفوسیت در تشخیص بیماری‌های عروق کرونر، مشخص شد که بهترین نقطه‌ی برش برابر با 2.4 و سطح زیر منحنی receiver operating characteristic (roc) برابر با 0.669 بود که حساسیت در این نقطه‌ی برش برابر با 72.4 درصد و ویژگی برابر با 58.3 درصد به دست آمد. نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط مستقیم و معنی‌دار میان نوتروفیل به لنفوسیت با درگیری عروق کرونر، می‌توان از این عامل در جهت پیش‌بینی درگیری و وسعت درگیری عروق کرونر استفاده کرد.