مقایسه‌ی میزان خونریزی پس از جراحی و بروز تاخیر در تخلیه‌ی معده در طی بستری بیماران تحت جراحی whipple در روش کلاسیک و حفظ پیلوروس؛ یک بررسی 5 ساله

مقدمه: در زمینه‌ی عمل پانکراتیکودئودنکتومی، با وجود استفاده‌ی بالا در درمان کارسینوم سر پانکراس و معرفی روش‌های مختلف جراحی، تا کنون مطالعات اندکی در خصوص بررسی عوارض و پیامد جراحی‌های نوین به خصوص حفظ پیلوروس (pylorus-preserving pancreaticoduodenectomy یا pppd) وجود دارد. این مطالعه با هدف مقایسه‌ی میزان خونریزی پس از جراحی و بروز تاخیر در تخلیه‌ی معده در طی بستری بیماران تحت جراحی whipple در روش کلاسیک و حفظ پیلوروس به انجام رسید. روش‌ها: این مطالعه‌ی هم‌گروهی آینده‌نگر، بر روی 94 بیمار تحت جراحی پانکراتیکودئودنکتومی (53 بیمار به روش کلاسیک و 41 بیمار به روش pppd) انجام گرفت. اطلاعات لازم نظیر نوع جراحی و عوارض آن از پرونده‌ی بیماران و تماس با بیماران جمع‌آوری شد. آزمون‌های 2χ و t جهت مقایسه‌ی داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: خونریزی حین جراحی در روش pppd (510 سی‌سی)، کمتر از روش کلاسیک (801 سی‌سی) بود (0.001 > p) و مدت بستری نیز کمتر بود (0.027 = p)، اما در خصوص خونریزی پس از جراحی، تفاوتی در دو نوع جراحی دیده نشد (0.050 < p). بروز تاخیر در تخلیه‌ی معده در طی بستری، در گروه pppd کمتر بود، اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (0.255 = p). نتیجه‌گیری: در بیماران با اندیکاسیون جراحی به علت کارسینوم‌های سر پانکراس که کاندیدای جراحی whipple می‌باشند، جراحی pppd برای بیماران در اولویت می‌باشد؛ چرا که سبب کاهش نیاز به خون حین جراحی و مدت بستری می‌شود.