تاثیر فعالیت هوازی با شدت متوسط بر رفتار تشنجی القا شده با پنتیلن تترازول در موش‌های باردار

صرع، یکی از اختلالات نورولوژیکی عمده و معمول می‌باشد. مشاهده شده است که فعالیت بدنی می‌تواند یک درمان مکمل برای درمان تشنج باشد. با این وجود، بیشتر تحقیقات تجربی در ارتباط با فعالیت بدنی و صرع بر روی حیوانات نر انجام شده و نیاز است که در حیوانات ماده و به خصوص در دوران بارداری به واسطه‌ی عوارض نامطلوب تشنج در دوران بارداری بر موالید، تاثیرات فعالیت بدنی بر میزان تشنج بررسی شود. به همین منظور، مطالعه‌ی حاضر جهت بررسی تاثیر تمرین هوازی در دوران بارداری بر میزان تشنج القا شده با پنتیلن‌تترازول (pentylenetetrazol یا ptz) طراحی شد.روش‌ها: موش‌های ماده‌ی کیندل‌ شده به 4 گروه شامل 1) موش‌های باردار تحت درمان با ptz در روزهای 1914 بارداری هر 48 ساعت یک‌بار و بدون فعالیت جسمانی در بارداری، 2) موش‌های باردار تحت درمان با ptz در روزهای 1914 بارداری و هر 48 ساعت یک بار با فعالیت هوازی با شدت متوسط از ساعت 31 بعدازظهر، 3) موش‌های‌ غیر باردار تحت درمان با ptz در روزهای جفت شده با گروه موش‌های باردار و بدون فعالیت جسمانی و 4) موش‌های غیر باردار تحت درمان با ptz در روزهای جفت شده با گروه موش‌های باردار با فعالیت هوازی با شدت متوسط از ساعت 31 بعدازظهر تقسیم شدند. شدت فعالیت تشنجی به مدت 30 دقیقه پس از تزریق ptz اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: تمرین هوازی، سبب کاهش شدت تشنج در موش‌های ماده می‌شود و تفاوتی میان شدت تشنج در موش‌های ماده‌ی باردار و غیر باردار مشاهده نشد.