ارزیابی میزان دز تحمیلی و احتمال بروز عوارض در بافت سالم قلب و ریه ناشی از تابش به غدد فوق ترقوه‌ای با میدان‌های قدامی خلفی و موازی مقابل هم، هنگام درمان بیماران ماستکتومی شده در روش مماسی

هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی دز تحمیلی و همچنین، مقادیر احتمال بروز عوارض در بافت سالم (normal tissue complication probability یا ntcp) قلب و ریه ناشی از تابش غدد فوق ترقوه‌ای با میدان‌های قدامی خلفی (anteriorposterior یا ap) و موازی مقابل هم (parallel opposed fields یا pofs) هنگام درمان بیماران ماستکتومی شده در روش مماسی بود.روش‌ها: از یک فانتوم قفسه‌ی سینه، تصاویر computed tomography scan (ct scan) گرفته شد. سپس، با استفاده از سیستم طراحی درمان (treatment planning system یا tps) tigrt، روش‌های ap و pofs اجرا و با استفاده از dosevolume histogram (dvh) حاصل مقادیر ntcp تخمین زده شد. سپس، مطابق با طراحی درمان انجام شده، فانتوم با استفاده از فوتون‌های 15 و 6 مگاولت دستگاه شتاب دهنده‌ی خطی siemens primus تحت تابش قرار گرفت و دز قلب و ریه با استفاده از دزیمترهای ترمولومینسانس (thermoluminescent dosimeter یا tld) در فانتوم اندازه‌گیری شدند.یافته‌ها: دز میانگین قلب و ریه در روش مماسی با یک میدان ap (به ترتیب 3.17 ± 28.73 و 2.84 ± 35.42 درصد) به طور معنی‌داری کمتر از روش مماسی با دو میدان pofs (به ترتیب 3.77 ± 30.41 و 2.35 ± 49.36 درصد) بود (به ترتیب 0.078 = p و 0.045 = p) بود. همچنین، مقادیر ntcp ریه مجاور و قلب در طرح مماسی با میدان ap (به ترتیب 3 و 4 درصد) کمتر از طرح مماسی با pofs (به ترتیب 6 و 4 درصد) بودند.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تابش غدد فوق ترقوه‌ای با یک میدان ap، به دلیل دز و همچنین، ntcp کمتر به قلب و ریه، در مقایسه با دو میدان pofs، روش مناسب‌تری برای درمان ماستکتومی باشد.