بررسی اثر کلومیپرامین بر روی فرایند اسپرماتوژنز و هورمون‌های تستوسترون، محرک فولیکولی و لوتینی در موش نر آزمایشگاهی

کاربرد کلومیپرامین به عنوان یک داروی مهار کننده‌ی باز جذب سروتونین با عوارض جانبی ناخواسته‌ای مانند اختلالات تولید مثلی همراه است. این مطالعه، با هدف بررسی اثر کلومیپرامین بر روی فرایند اسپرماتوژنز و هورمون‌های تستوسترون، محرک فولیکولی و لوتینی در موش نر آزمایشگاهی انجام شد.روش‌ها: 24 سر موش نر آزمایشگاهی (با میانگین سن 87 هفته و وزن 30-25 گرم) انتخاب و به صورت تصادفی به 4 گروه 6تایی شامل سه گروه‌ تیمار و یک گروه دارونما تقسیم شدند. گروه دارونما سرم فیزیولوژی و گروه‌های تیمار مقادیر 3، 6 و 12 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن داروی کلومیپرامین را به مدت 20 روز به شیوه‌ی درون صفاقی دریافت کردند. در پایان، خون‌گیری جهت بررسی هورمون‌های تستوسترون، محرک فولیکولی و لوتینی و تشریح بیضه‌ها برای مطالعه‌ی بافت‌شناسی به روش هماتوکسیلین ائوزین رنگ‌آمیزی و با میکروسکوپ مجهز به دوربین دیجیتال بررسی انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون oneway anova و آزمون duncan مورد واکاوی قرار گرفت.یافته‌ها: اختلاف میانگین هورمون‌های تستوسترون، محرک فولیکولی و لوتینی در گروه‌های تیمار نسبت به گروه شاهد معنی‌دار نبود (0.050 > p برای همه). میانگین تعداد انواع سلول‌های اسپرماتوگونی‌ها، اسپرماتوسیت، و اسپرماتید، و نیز ضخامت و قطر لوله‌های اسپرم‌ساز در گروه‌های تیمار نسبت به گروه شاهد کاهش معنی‌داری داشت (0.001 >p برای همه).نتیجه‌گیری: مصرف کلومیپرامین به ویژه در دز بالا، باعث اختلال در روند اسپرماتوژنز و همچنین، کاهش قطر و ضخامت لوله‌ی اسپرم‌ساز در بافت بیضه می‌شود. همه‌ی این تغییرات، حاکی از تاثیر احتمالی مصرف داروی کلومیپرامین در کاهش باروری در جنس نر می‌باشد.