بررسی تاثیر استفاده از حجم (کانتور) گوش داخلی به جای کانتور حلزون گوش بر محاسبات دوز حجم حلزون گوش در پرتودرمانی دو بعدی سنتی و سه بعدی تطبیقی تومورهای مغز

کم شنوایی حسی -عصبی، از عوارض پرتودرمانی در بیماران مبتلا به تومورهای مغزی می‌باشد. سیستم شنوایی بیماران مبتلا به تومورهای مغزی درون میدان تابشی قرار می‌گیرد و دوز قابل توجهی از پرتو را دریافت می‌کند و شنوایی را کاهش می‌دهد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه‌ی مشخص کردن حجم (کانتور) و دوز محاسبه شده‌ی حلزون گوش و گوش داخلی در دو روش درمانی دو بعدی سنتی (twodimensional یا 2d) و سه بعدی تطبیقی (threedimensional یا 3d) در بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی موردی مقطعی، تصاویر computed tomography scan (ct scan) 43 بیمار (23 مرد و 20 زن) مبتلا به تومور مغزی که در سال 1395 به مرکز پرتودرمانی بیمارستان میلاد اصفهان مراجعه کردند، مورد استفاده قرارگرفت. کانتور کردن حلزون گوش و گوش داخلی روی ct scan بیمار توسط پزشک انکولوژیست در نرم‌افزار طراحی درمان tigrt انجام گرفت. هیستوگرام‌های دوز (dose volume histogram یا dvh) روش‌های پرتودرمانی دو بعدی و سه بعدی محاسبه و مقایسه گردید.یافته‌ها: میانگین دوز رسیده در روش دو بعدی برای حلزون گوش برابر 338.7 ± 2624.0 و برای گوش داخلی 341.3 ± 2718.0 سانتی‌گری و در روش پرتودرمانی سه بعدی برای حلزون گوش 294.6 ± 2507.0 و برای گوش داخلی 295.6 ± 2581.0 سانتی‌گری بود. میانگین دوز حلزون گوش و گوش داخلی در روش سه بعدی به ترتیب 5.3 و 4.6 درصد کمتر از روش دو بعدی بود. در کل، اختلاف معنی‌داری بین دوز رسیده به حلزون گوش و گوش داخلی در روش دو بعدی (0.846 = p) و سه بعدی (0.859 = p) وجود نداشت.نتیجه‌گیری: با توجه به عدم وجود اختلاف معنی‌داری بین دوز رسیده به حلزون گوش و گوش داخلی در روش دو بعدی و سه بعدی در بررسی پارامترهای دوزیمتریک مربوط به سیستم شنوایی، در طراحی درمان این دو روش پرتودرمانی، می‌توان کانتور کردن گوش داخلی را جایگزین کانتور حلزون گوش نمود.