مقایسه‌ی دز دریافتی اعضای در معرض خطر بعد از پرتودرمانی سمینوما در دو روش دو بعدی مرسوم و سه ‌بعدی تطبیقی

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، پیش‌بینی و مقایسه‌ی توزیع دز در اعضای حیاتی سالم در پرتودرمانی سرطان بیضه از نوع سمینومای مرحله‌ی 1 برای دز یکسان به حجم هدف در دو روش دو بعدی (2 dimensional) مرسوم و سه ‌بعدی (3 dimensional) تطبیقی بود.روش‌ها: درمان دو بعدی بر اساس آناتومی استخوانی و درمان سه ‌بعدی بر اساس آناتومی عروقی و غددی برای 10 بیمار با پرتو فوتون 6 مگاالکترون‌ولت و دز 25 گری طراحی شد. توزیع دز در اعضای داخل و خارج میدان به ترتیب محاسبه (با سیستم طراحی درمان) و اندازه‌گیری (با سیستم پروفایلر) شد.یافته‌ها: برای اعضای داخل میدان تابشی، میانگین دز کلیه‌ها در درمان دو بعدی و سه ‌بعدی به ترتیب 5.58 و 7.16 گری و به همین ترتیب برای پانکراس 20.67 و 19.29، کبد 5.20 و 3.19، معده 9.73 و 6.43 و کولون 5.96 و 7.6 گری بود. برای اعضای خارج میدان تابشی، میانگین دز دریافتی کلیه‌ی راست 1.55 گری و کلیه‌ی چپ 1.48 گری بود. همچنین، میانگین دز بیضه برای درمان دو بعدی 7 سانتی‌گری و برای درمان سه ‌بعدی 6 سانتی‌گری به دست آمد.نتیجه‌گیری: در درمان سه ‌بعدی، به علت طراحی دقیق‌تر حجم هدف، احتمال عود بیماری کمتر و احتمال آسیب به کلیه و کولون بیشتر پیش‌بینی شد.