امکان شناسایی آنتی‌ژن سطحی ویروس هپاتیت b (hbsag) به روش enzyme-linked aptamer assay و مقایسه‌ی آن با روش enzyme-linked immunosorbent assay

مقدمه:کیت‌های تشخیص بالینی ویروس هپاتیت b، بر اساس آنتی‌بادی می‌باشند و از نظر حساسیت، پایداری و هزینه دارای نواقصی هستند. از این رو، تحقیقات در جهت جایگزینی آپتامرها به جای آنتی‌بادی شاید این نواقص را جبران کند. در این مطالعه، از آپتامر بیوتینه در بررسی امکان شناسایی اختصاصی hepatitis b surface antigen (hbsag) با سیستم بیوتین استرپتاویدین و روش enzyme-linked aptamer assay (elaa) استفاده شد.روش‌ها:hbsag به وسیله‌ی بافر کربنات بی‌کربنات دارای ph معادل 4/9 با در نظرگیری متغیرهای مختلف در پلیت maxibinding (spl, korea) تثبیت شد. تثبیت hbsag با کیت elisa تجاری بررسی شد. قطعه‌ی آپتامر کلون شد و از پلاسمید به عنوان dna الگو در imbalance polymerase chain reaction (imbalance pcr) جهت تولید dna تک رشته‌ای استفاده و این روش بهینه شد. از آپتامر بیوتینه با استفاده از سیستم استرپتاویدین بیوتین در روش elaa استفاده شد.یافته‌ها:تثبیت آنتی‌ژن با استفاده از کونژوگه‌ی 1 و 2 کیت تجاری اثبات شد. کلونینگ قطعه‌ی آپتامر در escherichia coli top10 (e. coli top10) توسط colony pcr تایید شد. بهترین نتیجه‌ی pcr گرادیان دمای اتصال پرایمر در 64 درجه‌ی سانتی‌گراد بود. گروه شاهد آزمایش‌ها، گویای تثبیت صحیح آنتی‌ژن بود، اما هر دو آپتامر سنتتیک و آپتامر imbalance pcr، سیگنال‌های تکرارپذیر و اختصاصی مبین شناسایی و اتصال آپتامر به hbsag را نشان ندادند.نتیجه‌گیری: در هنگام تثبیت آنتی‌ژن، ساختار آن نسبت به آنتی‌ژن موجود در سطح ویروس یا سلول تغییر می‌کند.شاید علت نتایج منفی، تواناییآپتامر در شناسایی آنتی‌ژن با ساختار دست نخورده باشد. همچنین، احتمال می‌رود اتصال بیوتین به آپتامر، موجب تداخل در ساختار آن شود و استفاده از بازوی رابط بین افزونه و آپتامر نیاز به بررسی دارد.