بررسی نقش پایش طولانی مدت در تصحیح الگوهای دارویی و درمان بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان

مطالعات نشان داده است در تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان، منشا بیماری روان‌شناختی است و با پایش طولانی مدت بیماری، می‌توان موارد صرع کاذب را از صرع واقعی تفکیک کرد. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین نقش پایش طولانی مدت در تصحیح الگوهای دارویی و درمان بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان انجام شد.روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه‌ی مقطعی بود که بر روی بیماران متبلا به صرع مقاوم به درمان مراجعه کننده به بیمارستان آیت‌اله کاشانی اصفهان در سال‌های 95-1393 انجام شد. با استفاده از برنامه‌ی مراقبت طولانی مدت و با توجه به معیارهای این برنامه، موارد صرع کاذب از صرع واقعی جدا شد و الگوی دارویی در بیماران تصحیح گردید.یافته‌ها: در این مطالعه، 249 بیمار مبتلا به صرع مقاوم به درمان مورد بررسی قرار گرفتند که طبق برنامه‌ی مراقبت طولانی مدت، 65 نفر (1/26 درصد) تحت درمان طبی قرار گرفتند. 75 نفر (1/30 درصد) به علت مشخص بودن کانون تشنج جهت جراحی آماده شدند. 59 نفر (7/23 درصد) جهت اقدمات تشخیصی تکمیلی به مراکز magnetic resonance imaging (mri)، positronemission tomography scan (pet scan) و singlephoton emission computed tomography (spect) معرفی شدند و 50 نفر (1/20 درصد) نیز به علت ابتلا به صرع کاذب، به روان‌پزشک ارجاع داده شدند.نتیجه‌گیری: پایش طولانی مدت در بیماران با تشخیص صرع مقاوم به درمان، در افتراق بیماران مبتلا به صرع کاذب بسیار سودمند است و کارایی این روش در تشخیص واقعی بیماری و بهبود بیماران غیر صرعی و حذف هزینه‌های اضافی درمان و پیش‌گیری از عوارض دارویی بسیار قابل توجه می‌باشد.