بررسی تاثیر کتامین و دگزامتازون بر روی فراوانی و شدت سرفه‌ی ناشی از فنتانیل

تجویز وریدی فنتانیل در طی القای بیهوشی عمومی اغلب باعث تحریک سرفه با فراوانی بین 80-18 درصد می‌شود. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی و مقایسه‌ی اثرات کتامین و دگزامتازون بر روی کاهش سرفه در بیماران کاندیدای بیهوشی عمومی با استفاده از فنتانیل انجام شد.روش‌ها: در طی یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، 99 بیمار با درجه‌ی american society of anesthesiologists (asa) i و ii در سنین 64-18 سال کاندیدای بیهوشی عمومی با استفاده از فنتانیل مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی و مساوی به 3 گروه دریافت کننده‌ی کتامین (0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم)، گروه دگزامتازون (0.1 میلی‌گرم/کیلوگرم) و گروه دارونما (5 میلی‌لیتر نرمال‌سالین) تقسیم شدند. کلیه‌ی داروها یک دقیقه قبل از تجویز 2.5 میکروگرم/کیلوگرم فنتانیل تجویز شد. علایم حیاتی، تعداد و شدت سرفه اندازه‌گیری و ثبت گردید. آنالیز آماری با استفاده از آزمون‌های oneway anova و kruskalwallis صورت گرفت.یافته‌ها: فراوانی سرفه به طور معنی‌داری در گروه کتامین (81.8 درصد) در مقایسه با گروه‌های دگزامتازون (90.9 درصد) و دارونما (93.1 درصد) کمتر بود (0.03 = p). شدت سرفه، به طور معنی‌داری در گروه کتامین (ملایم 18.2 درصد، متوسط 78.8 درصد و شدید 30.0 درصد) در مقایسه با گروه دارونما (ملایم 9.1 درصد، متوسط 72.7 درصد و شدید 18.2 درصد) کمتر بود (0.04 = p). همچنین، تفاوت‌های معنی‌داری بین سه گروه در تغییرات فشار خون سیستول و دیاستول و ضربان قلب وجود داشت (0.05 > p).نتیجه‌گیری: تجویز دز کم کتامین، می‌تواند به طور موثری تعداد و شدت سرفه‌ی ناشی از فنتانیل را در بیماران کاندیدای بیهوشی عمومی در حین القای بیهوشی کاهش دهد.