مقایسه ی دو روش اداره ی بیهوشی در بهبود پی آیند آزمون wake-up حین اعمال جراحی ترمیمی ستون فقرات

مقدمه: یکی از اقدامات پایشی جهت پیش گیری از آسیب های پایدار در جراحی های ترمیمی ستون فقرات انجام آزمون wake-up می باشد. این مطالعه، با هدف مقایسه ی هالوپریدول و پروپوفول جهت نگهداری بیهوشی از نظر بهبود کیفیت و سرعت انجام این آزمون، انجام شد.روش ها: در یک کارآزمایی بالینی، 42 بیمار کاندیدای اسکلیوز به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه مورد، جهت نگهداری بیهوشی از هالوپریدول وریدی به میزان 0.1 میلی گرم/کیلوگرم در یک دز و نیروس اکساید 50 درصد و تجویز هر 30 دقیقه 0.15 میلی گرم/کیلوگرم آتراکوریوم و 1 میکروگرم/کیلوگرم فنتانیل استفاده شد. در گروه شاهد، پروپوفول 0.6 میلی گرم/کیلوگرم در ساعت و رمی فنتانیل 0.15 میکروگرم/کیلوگرم/ساعت تزریق شد و آتراکوریوم مشابه گروه مورد استفاده گردید. دو گروه، از نظر سرعت و کفایت انجام آزمون wake-up و بعضی شاخص های همودینامیک و تنفسی مقایسه شدند.یافته ها: فشار متوسط شریانی در گروه مورد (2.80 ± 79.73 میلی متر جیوه) با گروه شاهد (2.60 ± 36/ 81 میلی متر جیوه) تفاوت معنی داری داشت (0.029 = p). تعداد ضربان قلب نیز در گروه مورد (3.90 ± 88.26) با گروه شاهد (5.20 ± 92.78) تفاوت معنی داری داشت (0.040 = p). همچنین، درصد اشباع اکسیژن در دو از نظر آماری اختلاف معنی داری داشت (0.001 > p). از طرفی، میانگین زمان بیدار شدن در زمان انجام آزمون wake-up در گروه هالوپریدول 0.66 ± 2.38 و در گروه پروپوفول 2.44 ± 11.52 دقیقه (0.001 > p) و میانگین زمان خارج سازی لوله ی تراشه در دو گروه پیش گفته، به ترتیب 153.71 ± 296.40 و 319.18 ± 393.33 ثانیه بود (0.001 > p).نتیجه گیری: استفاده از هالوپریدول در مقایسه با پروپوفول جهت نگهداری بیهوشی در جراحی اسکلیوز ضمن حفظ شرایط همودینامیک و تنفسی مناسب از نظر زمان بیدار شدن و کفایت انجام و موارد موفقیت انجام آزمون wake-up مناسب تر می باشد.