تاثیر گروه درمانی روانی - اجتماعی بر بهبود حملات میگرن و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به میگرن

مقدمه: میگرن یکی از رایج‌ترین انواع سردرد در بیمارانی است که به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند. میگرن، یکی از دلایل مهم غیبت از کار یا امتناع از هر گونه فعالیت شخصی و اجتماعی است. وقوع مکرر سردرد، اثرات نامطلوب زیادی بر سبک زندگی و فعالیت‌های اجتماعی بیمار می‌گذارد.روش‌ها: در این مطالعه‌ی نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد، 40 بیمار مبتلا به میگرن مراجعه کننده به درمانگاه‌های تخصصی مغز و اعصاب بیمارستان‌های شهر اهواز در فاصله‌ی زمانی مهرماه تا آذرماه سال 1392، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به روش تصادفی ساده به دو گروه مساوی مداخله شاهد تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌ی ثبت نشانه‌های سردرد و پرسش‌نامه‌ی کیفیت زندگی بود. درمان روانی- اجتماعی در هشت جلسه‌ی درمانی 60 دقیقه‌ای اجرا شد. پرسش‌نامه‌ها در دو مرحله‌ی قبل و بعد از درمان 8 جلسه‌ای، برای هر دو گروه تکمیل شد. برای مقایسه‌ی تعداد و شدت حملات میگرن و کیفیت زندگی پیش‌آزمون و پس‌آزمون در دو گروه مداخله و شاهد از آزمون تحلیل واریانس (anova) استفاده گردید.یافته‌ها: مقایسه‌ی دو گروه نشان داد که بین تعداد سردرد (0/0001 = p؛46/78 = f)، شدت آن (0/0001 = p؛ 184/78 = f) و مدت ادامه‌ی سردرد (0/0001 = p؛ 1107/74 = f) تفاوت معنی‌داری وجود داشت. تاثیر درمان روانی- اجتماعی در تعداد سردردهای میگرنی، 53، در شدت سردردها، 83 و در مدت آن، 76 درصد بود. همچنین، نمرات میانگین تعدیل شده‌ی کیفیت زندگی و عملکرد جسمی و روانی آن پس از درمان، افزایش معنی‌داری داشت (0/0001 = p؛ 18/08 = f)؛ تاثیر درمان روانی- اجتماعی بر کیفیت زندگی بیماران، 33 درصد نشان داده شد.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این تحقیق، درمان روانی- اجتماعی بیماران مبتلا به میگرن موجب بهبود حملات میگرن از نظر تعداد، شدت و مدت سردردهای میگرنی و همچنین، بهبود کیفیت زندگی بیماران در عملکرد جسمی و روانی می‌شود. پیشنهاد می‌شود، از این الگو برای ارتقای کیفیت زندگی بیماران استفاده گردد.