بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان اصفهان در طی سال‌های 13901380

قدمه: استان اصفهان از کانون‌های قدیمی لیشمانیوز جلدی، به ویژه نوع روستایی یا مرطوب آن (zoonotic cutaneous leishmaniasis) می‌باشد. با توجه به فقدان اطلاعات کافی در مورد اپیدمیولوژی و شیوع بیماری در استان، انجام این تحقیق لازم به نظر می‌رسید.روش‌ها: اطلاعات از طریق پرونده‌ی بیماران ثبت شده در مرکز بهداشت استان جمع آوری گردید. داده‌های حاصل از نمونه‌ی مستقیم میکروسکوپی تهیه شده توسط آزمایشگاه‌های تشخیص سالک مرکز تحقیقات بیماری‌های پوستی و سالک و مراکز بهداشتی دیگر و مشخصات فردی، تعداد و محل زخم، مدت ابتلا، محل سکونت، محل کار و سابقه‌ی مسافرت در 2 ماه گذشته جمع آوری شد. بر اساس اطلاعات موجود در پرونده‌ها، وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری در کل استان مشخص گردید.یافته‌ها: از 28315 بیمار مبتلا به لیشمانیوز در طی سال‌های 1390-1380 در کل استان اصفهان، 10809 مورد (38/2 درصد) زن و 17491 مورد (61/8 درصد) مرد بودند. میانگین سنی مبتلایان 16/52 ± 22/40 سال بود. به تفکیک محل زخم، ضایعه‌ی صورت 12/1، دست و پا 12/3، صورت و دست‌ها 4/5، صورت و دست و پاها 1/4، پاها 124/1، دست‌ها 32/3 درصد را به خود اختصاص داد و محل آلودگی در 5/11 درصد غیر از صورت، دست‌ها و پاها بود. تعداد ضایعات روی بدن بیماران بین 1 تا بیش از 3 زخم بود. در بین مبتلایان، 12163 نفر (43 درصد) یک زخم، 6330 نفر (22/4 درصد) دو زخم، 503 نفر (1/8 درصد) سه زخم و 8008 نفر (28/3 درصد) بیشتر از سه زخم داشتند. 17883 نفر از بیماران (63/2 درصد) در مناطق شهری و 8241 نفر (29/1 درصد) در مناطق روستایی سکونت داشتند.نتیجه‌گیری: شیوع سالک در استان اصفهان بالا بوده، مبارزه با مخزن و ناقل بیماری در منطقه ضروری می‌باشد. روند به نسبت متغیر بیماری در سال‌های مختلف، نشان دهنده‌ی آندمیک بودن استان اصفهان نسبت به این بیماری است و مطالعات اپیدمیولوژیک وسیع‌تری پیشنهاد می‌گردد.