بررسی میزان ابتلا به اختلالات شخصیت در بیماران مبتلا به ریزش موی منطقه‌ای در مقایسه با افراد غیر مبتلا

مقدمه: ریزش موی منطقه‌ای (alopecia areata یا aa) به یک بیماری التهابی عود کننده اطلاق می‌شود که طیفی از نقاط کوچک کچلی تا از دست دادن کامل موی بدن را در بر می‌گیرد. این بیماری، افراد جوان را درگیر می‌کند و اختلالات زیبایی‌ ایجاد شده توسط آن می‌تواند عاملی برای ایجاد اختلالات روانی‌، افسردگی، استرس و بیماری‌های مرتبط در طول زندگی‌ فرد باشد. اختلالات شخصیت تابلوی بیماری فرد را تغییر می‌دهد و واکنش این افراد به بیماری متفاوت از سایرین است؛ این مطالعه‌ در جهت شناخت بیشتر انواع اختلالات شخصیتی‌ در بیماران مبتلا به ریزش موی منطقه‌ای انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مورد شاهدی، 84 نفر (42 نفر مبتلا در مقایسه با 42 نفر گروه شاهد) توسط پرسشنامه‌ی چند محوری بالینی millon (millon clinical multiaxial inventory-iii یا mcmi-iii) مورد بررسی قرار گرفتند. این پرسشنامه دارای 27 مقیاس است که 14 مقیاس آن، اختلالات شخصیت و 10 مقیاس، نشانگان‌های بالینی را می‌سنجند. این پرسشنامه به همراه چک لیستی از متغیرهای سن، جنس، سن شروع بیماری، نوع بیماری زمینه‌ای، میزان تحصیلات و سابقه‌ی خانوادگی مثبت به بیماران داده شد. یافته‌ها: در تجزیه و تحلیل آماری اختلاف معنی‌داری بین گروه مبتلا در مقایسه با گروه شاهد در ابتلا به اختلالات شخصیت مشاهده شد (0/026 = p). اختلالات شخصیت در بین زنان مبتلا در مقایسه با مردان شیوع بیشتری داشت (27 در مقابل 5 درصد)؛ این اختلاف در مورد زنان در مقایسه با گروه شاهد معنی‌دار بود (p<0/05) ولی بین مردان دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: در مجموع، با توجه به نتایج به دست آمده و وجود ارتباط معنی‌دار بین اختلالات شخصیت و ریزش موی منطقه‌ای در گروه سنی جوانان و نقش موثر این افراد در جامعه، توصیه می‌شود که مشاوره‌ی روان پزشکی، تشخیص و درمان‌های روانی در دستورالعمل این بیماران در کنار سایر درمان‌های دارویی قرار گیرد.