بررسی اثر کلرید روی در کنترل خونریزی کبدی؛ مطالعه‌ی مدل حیوانی

مقدمه: کنترل خونریزی پارانشیمی به خصوص در بافت کبد، با وجود پیشرفت علم جراحی، کماکان یکی از چالش‌های روبه‌روی جراحان برای حفظ جان بیماران می‌باشد. یک رقابت پژوهشی بر سر معرفی روش موثرتر بین پژوهشگران این زمینه وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر هموستاتیک کلرید روی در کنترل خونریزی بافت پارانشیمی کبدی انجام گردید.روش‌ها: در این مطالعه‌ی مدل حیوانی، از 60 موش نر ویستار استفاده شد. بر روی کبد هر موش، برشی به طول cm 2 و عمق cm 5/0 داده شد و زمان برقراری هموستاز با استفاده از غلظت‌های مختلف کلرید روی (5، 10، 15، 25 و 50 درصد) و روش کنترل (کنترل خون‌ریزی به‌وسیله‌ی بخیه زدن)، میزان خونریزی اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: در تمامی گروه‌ها هموستاز کبدی به طور کامل برقرار شد. بین گروه‌های غلظتی کلرید روی در مقایسه با گروه بخیه (گروه شاهد) اختلاف معنی‌دار وجود داشت و زمان مورد نیاز برای برقراری هموستاز با استفاده از غلظت‌های مختلف کلرید روی، نسبت به روش بخیه زدن کمتر بود (0/001 > p). در تمامی گروه‌های غلظتی 5، 10 و 15 درصد کلرید روی و همچنین گروه شاهد (بخیه) درجه‌ی پاتولوژی 1 مشاهده شد. در گروه‌های غلظتی 25 و 50 درصد کلرید روی به ترتیب 70 و 80 درصد درجه‌ی پاتولوژی 2 مشاهده شد.نتیجه‌گیری: کلرید روی یک ماده‌ی هموستاتیک موثر در کنترل خونریزی بافت پارانشیمی کبد در مدل حیوانی می‌باشد و در کمترین غلظت به کار رفته (5 درصد) نیز قادر به کنترل کامل خونریزی کبدی می‌باش